Wilhelmus

Neerlandés original (1568)

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen bloet
Den Vaderlant getrouwe
Blyf ick tot in den doet:
Een Prince van Oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

In Godes vrees te leven
Heb ick altyt betracht,
Daerom ben ick verdreven
Om Landt om Luyd ghebracht:
Maer God sal mij regeren
Als een goet Instrument,
Dat ick zal wederkeeren
In mijnen Regiment.

Lydt u myn Ondersaten
Die oprecht zyn van aert,
Godt sal u niet verlaten
Al zijt ghy nu beswaert:
Die vroom begheert te leven
Bidt Godt nacht ende dach,
Dat hy my cracht wil gheven
Dat ick u helpen mach.

Lyf en goet al te samen
Heb ick u niet verschoont,
Mijn broeders hooch van Namen
Hebbent u oock vertoont:
Graef Adolff is ghebleven
In Vriesland in den slaech,
Syn Siel int ewich Leven
Verwacht den Jongsten dach.

Edel en Hooch gheboren
Van Keyserlicken Stam:
Een Vorst des Rijcks vercoren
Als een vroom Christen man,
Voor Godes Woort ghepreesen
Heb ick vrij onversaecht,
Als een Helt sonder vreesen
Mijn edel bloet ghewaecht.

Mijn Schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet mij nimmermeer:
Dat ick doch vroom mach blijven
V dienaer taller stondt,
Die Tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

Van al die my beswaren,
End mijn Vervolghers zijn,
Mijn Godt wilt doch bewaren
Den trouwen dienaer dijn:
Dat sy my niet verrasschen
In haren boosen moet,
Haer handen niet en wasschen
In mijn onschuldich bloet.

Als David moeste vluchten
Voor Saul den Tyran:
Soo heb ick moeten suchten
Met menich Edelman:
Maer Godt heeft hem verheven
Verlost uit alder noot,
Een Coninckrijk ghegheven
In Israel seer groot.

Na tsuer sal ick ontfanghen
Van Godt mijn Heer dat soet,
Daer na so doet verlanghen
Mijn Vorstelick ghemoet:
Dat is dat ick mach sterven
Met eeren in dat Velt,
Een eewich Rijck verwerven
Als een ghetrouwe Helt.

Niet doet my meer erbarmen
In mijnen wederspoet,
Dan dat men siet verarmen
Des Conincks Landen goet,
Dat van de Spaengiaerts crencken
O Edel Neerlandt soet,
Als ick daer aen ghedencke
Mijn Edel hert dat bloet.

Als een Prins op gheseten
Met mijner Heyres cracht,
Van den Tyran vermeten
Heb ick den Slach verwacht,
Die by Maestricht begraven
Bevreesden mijn ghewelt,
Mijn ruyters sach men draven.
Seer moedich door dat Velt.

Soo het den wille des Heeren
Op die tyt had gheweest,
Had ick gheern willen keeren
Van v dit swear tempeest:
Maer de Heer van hier boven
Die alle dinck regeert.
Diemen altijd moet loven
En heeftet niet begheert.

Seer Prinslick was ghedreven
Mijn Princelick ghemoet,
Stantvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet,
Den Heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen bekant.

Oorlof mijn arme Schapen
Die zijt in grooten noot,
V Herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt:
Tot Godt wilt v begheven,
Syn heylsaem Woort neemt aen,
Als vrome Christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.

Voor Godt wil ick belijden
End zijner grooter Macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den Coninck heb veracht:
Dan dat ick Godt den Heere
Der hoochster Maiesteyt,
Heb moeten obedieren,
Inder gherechticheyt.

Acróstico
WILLEM VAN NASSOV

Neerlandés moderno

Wilhelmus van Nassouwe
ben ik, van Duitsen bloed,
den vaderland getrouwe
blijf ik tot in den dood.
Een Prinse van Oranje
ben ik, vrij onverveerd,
den Koning van Hispanje
heb ik altijd geëerd.

In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht,
daarom ben ik verdreven,
om land, om luid gebracht.
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument,
dat ik zal wederkeren
in mijnen regiment.

Lijdt u, mijn onderzaten
die oprecht zijt van aard,
God zal u niet verlaten,
al zijt gij nu bezwaard.
Die vroom begeert te leven,
bidt God nacht ende dag,
dat Hij mij kracht zal geven,
dat ik u helpen mag.

Lijf en goed al te samen
heb ik u niet verschoond,
mijn broeders hoog van namen
hebben 't u ook vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
in Friesland in de slag,
zijn ziel in 't eeuwig leven
verwacht de jongste dag.

Edel en hooggeboren,
van keizerlijke stam,
een vorst des rijks verkoren,
als een vroom christenman,
voor Godes woord geprezen,
heb ik, vrij onversaagd,
als een held zonder vreze
mijn edel bloed gewaagd.

Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.

Van al die mij bezwaren
en mijn vervolgers zijn,
mijn God, wil doch bewaren
de trouwe dienaar dijn,
dat zij mij niet verrassen
in hunne boze moed,
hun handen niet en wassen
in mijn onschuldig bloed.

Als David moeste vluchten
voor Sauel den tiran,
zo heb ik moeten zuchten
als menig edelman.
Maar God heeft hem verheven,
verlost uit alder nood,
een koninkrijk gegeven
in Israël zeer groot.

Na 't zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer het zoet,
daarnaar zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met ere in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwe held.

Niets doet mij meer erbarmen
in mijne wederspoed
dan dat men ziet verarmen
des Konings landen goed.
Dat u de Spanjaards krenken,
o edel Neerland zoet,
als ik daaraan gedenke,
mijn edel hart dat bloedt.

Als een prins opgezeten
met mijner heireskracht,
van de tiran vermeten
heb ik de slag verwacht,
die, bij Maastricht begraven,
bevreesden mijn geweld;
mijn ruiters zag men draven
zeer moedig door dat veld.

Zo het de wil des Heren
op die tijd was geweest,
had ik geern willen keren
van u dit zwaar tempeest.
Maar de Heer van hierboven,
die alle ding regeert,
die men altijd moet loven,
Hij heeft het niet begeerd.

Zeer christlijk was gedreven
mijn prinselijk gemoed,
standvastig is gebleven
mijn hart in tegenspoed.
De Heer heb ik gebeden
uit mijnes harten grond,
dat Hij mijn zaak wil redden,
mijn onschuld maken kond.

Oorlof, mijn arme schapen
die zijt in grote nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid.
Tot God wilt u begeven,
zijn heilzaam woord neemt aan,
als vrome christen leven,—
't zal hier haast zijn gedaan.

Voor God wil ik belijden
en zijne grote macht,
dat ik tot gene tijden
de Koning heb veracht,
dan dat ik God de Here,
de hoogste Majesteit,
heb moeten obediëren
in de gerechtigheid.

 
WILLEM VAN NAZZOV

Traducción no oficial

Yo soy Guillermo de Nassau
de sangre germana,
me mantendré leal a mi patria
hasta el día en el que muera.
Yo soy un príncipe de Orange,
libre e impávido,
al Rey de España
siempre he honrado.

Siempre he intentado
vivir con temor a Dios
por esa razón fui rechazado
privado de tierra y pueblo
pero Dios ha de guiarme
como a un buen instrumento,
para que retorne
a mi pueblo.

Sean pacientes, súbditos míos,
que sois justos y buenos,
Dios no ha de abandonaros
aunque ya estáis sobrecogidos.
Quien intente vivir en piedad
debe orar a Dios noche y día,
para que Él me pueda dar fuerza
para que yo pueda ayudar.

No salvé
mi vida ni mis posesiones,
mis hermanos de altos nombres,
también lo han demostrado:
el conde Adolfo se quedó atrás
en Frisia en la batalla,
él ha de esperar el día más joven
de la vida eterna.

Yo nací noble y con alteza,
de ascendencia imperial,
elegido como un señor del imperio
como un cristiano piadoso.
Alabando las palabras de Dios,
libre e intrépido
y como un héroe sin temores
he vertido mi noble sangre.

Tú eres, Dios mi Señor,
mi escudo y confianza
deseo construir ante ti
nunca me dejes otra vez:
para que pueda mantenerme piadoso
y ser tu sirviente por siempre,
y alejar la tiranía
que hiere mi corazón.

De todos quienes me odian
y son mis acusadores
mi Dios solamente mantendrá
a sus sirvientes leales:
para que ellos no puedan sorprenderme
con intenciones iracundas
no dejes que se laven sus manos
en mi sangre inocente.

Como David que tuvo que huir
por culpa de Saúl el tirano
he tenido que suspirar
Y conmigo, muchos otros nobles:
pero Dios levantó a David
de todos sus sufrimientos
le dio un reino
en Israel bastante grande.

Luego del amargo gusto he de recibir
de Dios, el Señor, el dulce gusto
de ahí mi presencia señorial
demanda una cosa noble:
que pueda yo morir
con honor en el campo
forjando un imperio eterno
como un fiel héroe.

Nada me hiere más
incluso en mi prisa
que veamos las tierras del rey
completamente empobrecidas.
Cuando pienso en los españoles
desgarrándote, oh nobles Países Bajos dulces,
mi muy noble corazón
sangra fuertemente.

Montando (un caballo) como un príncipe
yo aguardé la batalla
con mi fuerza señorial
aunque yo estaba lejos del tirano
aquellos que están sepultados en Maastricht
temieron mi violencia.
Mis jinetes podían verse galopando
muy valientemente a través del campo.

Entonces fue la voluntad del Señor
aunque a mí me hubiera gustado
cambiar el rumbo en ese momento
de tu gran tempestad.
Pero el Señor desde arriba
que gobierna todas las cosas
y quien siempre debe ser alabado
no lo quiso así.

Como un príncipe
mi ejército fiel se mantuvo firme valientemente
aunque mi corazón
se enfrentaba ante la adversidad.
Le oré al Señor
desde lo profundo de mi corazón
que pudiera salvarme de mi contienda
y hacer conocer mi inocencia.

No os preocupéis, mis pobres ovejas
vosotros, que estáis en gran necesidad.
Vuestro pastor no dormirá
aunque ahora estéis dispersos,
pues Dios tendrá misericordia sobre vosotros.
Si leéis sus palabras salvadoras
y vivís como cristianos piadosos
pronto todo terminará.

Ante Dios deseo jurar,
al frente de su gran poder,
que yo nunca, jamás
odié al rey (de España):
pero que he tenido que obedecer
a Dios, la más alta majestad
en toda la eternidad
y en toda la justicia.

 
Guillermo de Nassau