Premio Miguel González Garcés

El Premio de poesía Miguel González Garcés fue instituido en 1991 por la Diputación Provincial de La Coruña. Desde la edición de 2000 la convocatoria es bienal.[1] Pueden optar al premio todas las personas de cualquier nacionalidad que no resultaran premiadas en ediciones anteriores y que presenten una obra escrita en lengua gallega. Las obras son de tema libre y con una extensión no menor a 300 versos.

Premio Miguel González Garcés
Ubicación España
Historia
Primera entrega 1991

Ganadores

  • 2020:XX Premio (Ex aequo)
  • 2018: XIX Premio
    • Eli Ríos, Ningunha tortilla é mala
    • Accésit: Silvia Penas, Suministro
  • 2016: XVIII Premio
    • Lorena Conde Martínez, Entullo
    • Accésit: Non se adxudicou
  • 2014: XVII Premio
    • Carlos Penela, Arte de fuga.
    • Accésit: Baldo Ramos, Cartografía do exilio.
  • 2012: XVI Premio
    • Ramón Neto, As lavandas adáptanse a todo erro de navegación.
    • Accésit: Ledicia Costas, Satén.
  • 2010: XV Premio
    • Manuel Darriba, Os indios deixaron os verdes prados.
    • Accésit: Non se adxudicou
  • 1996: VI Premio
    • Estevo Creus, Areados.
    • Accésit: Xosé Miranda, Carozo azul.
  • 1994: IV Premio
    • Paulino Vázquez, Un áspero tempo de caliza.
    • Accésit: Antón Dobao, Caderno dos dereitos e das horas.
    • Accésit: Helena Villar Janeiro, Festa do corpo.
  • 1993: III Premio

Referencias

  1. Diputación de La Coruña (ed.). «Premio Miguel González Garcés».
Este artículo ha sido escrito por Wikipedia. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.