çıkış

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چيقش‎ (çıkış), from Proto-Turkic *čïk-ïĺ. Equivalent to çık- +‎ -ış. Cognate with Karakhanid جِقِشْ‎ (čïqïš, “going out, way out, profit”), Kazakh шығыс (şığıs, “exit”), Kyrgyz чыгыш (çıgış, “exit”), Uzbek chiqish (“exit, rising up”).

Noun

çıkış (definite accusative çıkışı, plural çıkışlar)

  1. act or way of going out of, getting out of, or leaving (a place), exit, egress; act or way of coming out or emerging, emergence
  2. act or way of climbing
  3. exit, egress, place of exit, outlet
  4. scolding, bawling out
  5. slope, incline, ascent, (a) way up, rising

Declension
Inflection
Nominative çıkış
Definite accusative çıkışı
Singular Plural
Nominative çıkış çıkışlar
Definite accusative çıkışı çıkışları
Dative çıkışa çıkışlara
Locative çıkışta çıkışlarda
Ablative çıkıştan çıkışlardan
Genitive çıkışın çıkışların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular çıkışım çıkışlarım
2nd singular çıkışın çıkışların
3rd singular çıkışı çıkışları
1st plural çıkışımız çıkışlarımız
2nd plural çıkışınız çıkışlarınız
3rd plural çıkışları çıkışları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular çıkışım çıkışlarım
2nd singular çıkışsın çıkışlarsın
3rd singular çıkış
çıkıştır		 çıkışlar
çıkışlardır
1st plural çıkışız çıkışlarız
2nd plural çıkışsınız çıkışlarsınız
3rd plural çıkışlar çıkışlardır

Synonyms

Antonyms
  • çıkmak
  • çıkışlı
  • çıkışsız
  • çıkışlık

Adjective

çıkış (incomparable)

  1. starting

Synonyms

Antonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.