üzen

Hungarian

Etymology

Of uncertain origin.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈyzɛn]
  • Hyphenation: üzen

Verb

üzen

  1. (transitive) to send a message

Conjugation
conjugation of üzen
Infinitive üzenni
Past participle üzent
Present participle üzenő
Future participle üzenendő
Adverbial participle üzenve
Potential üzenhet
1st person sg 2nd person sg informal 3rd person sg,
2nd person sg formal		 1st person pl 2nd person pl informal 3rd person pl,
2nd person pl formal
Indicative mood Present Indefinite üzenek üzensz üzen üzenünk üzentek üzennek
Definite üzenem
én téged/titeket
üzenlek		 üzened üzeni üzenjük üzenitek üzenik
Past Indefinite üzentem üzentél üzent üzentünk üzentetek üzentek
Definite üzentem
én téged/titeket
üzentelek		 üzented üzente üzentük üzentétek üzenték
Conditional mood Present Indefinite üzennék üzennél üzenne üzennénk üzennétek üzennének
Definite üzenném
én téged/titeket
üzennélek		 üzennéd üzenné üzennénk üzennétek üzennék
Subjunctive mood Present Indefinite üzenjek üzenj
or
üzenjél		 üzenjen üzenjünk üzenjetek üzenjenek
Definite üzenjem
én téged/titeket
üzenjelek		 üzend
or
üzenjed		 üzenje üzenjük üzenjétek üzenjék
Conjugated infinitive üzennem üzenned üzennie üzennünk üzennetek üzenniük

Derived terms

(With verbal prefixes):

  • átüzen
  • beüzen
  • kiüzen
  • leüzen
  • megüzen
  • visszaüzen

References
  1. Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.