İngilizce

Turkish

Etymology

From İngiliz (“English”) +‎ -ce.

Pronunciation
  • IPA(key): [inɡilizdʒɛ]

Proper noun

İngilizce

  1. English language
    İngilizce bilmiyorum. ― I don't know (used instead of 'speak') English.
    İngilizcem akıcıdır. ― My English is fluent.
  2. English language class
    İngilizcelere geç kaldık! ― We are late for the English classes!

Declension
Inflection
Nominative İngilizce
Definite accusative İngilizceyi
Singular Plural
Nominative İngilizce İngilizceler
Definite accusative İngilizceyi İngilizceleri
Dative İngilizceye İngilizcelere
Locative İngilizcede İngilizcelerde
Ablative İngilizceden İngilizcelerden
Genitive İngilizcenin İngilizcelerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular İngilizcem İngilizcelerim
2nd singular İngilizcen İngilizcelerin
3rd singular İngilizcesi İngilizceleri
1st plural İngilizcemiz İngilizcelerimiz
2nd plural İngilizceniz İngilizceleriniz
3rd plural İngilizceleri İngilizceleri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.