śmiały

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sъmělъ, the past participle of *sъměti. Synchronically, from śmieć +‎ -ły. Cognate with Russian сме́лый (smélyj).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕmʲa.wɨ/
  • audio(file)

Adjective

śmiały (comparative śmielszy, superlative najśmielszy, adverb śmiało)

  1. daring, bold

Declension
declension of śmiały
case singular plural
m pers or m anim m inan n f m pers other
nominative, vocative śmiały śmiałe śmiała śmiali śmiałe
genitive śmiałego śmiałej śmiałych
dative śmiałemu śmiałym
accusative śmiałego śmiały śmiałe śmiałą śmiałych śmiałe
instrumental śmiałym śmiałymi
locative śmiałej śmiałych

Antonyms

Derived terms

Verb

śmiały

  1. third-person plural nonvirile past of śmiać

Verb

śmiały

  1. third-person plural nonvirile past of śmieć

Further reading
  • śmiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.