śpieszyć

Polish

Alternative forms

Etymology

From Proto-Slavic *spěšiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕpʲɛ.ʂɨt͡ɕ/

Verb

śpieszyć impf (perfective pośpieszyć)

  1. (intransitive) to hurry, to hasten, to rush, to speed, to make haste
  2. (reflexive) to be in a hurry, (of clock) to be fast

Conjugation
Conjugation of śpieszyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive śpieszyć
present tense 1st śpieszę śpieszymy
2nd śpieszysz śpieszycie
3rd śpieszy śpieszą
past tense 1st śpieszyłem śpieszyłam śpieszyliśmy śpieszyłyśmy
2nd śpieszyłeś śpieszyłaś śpieszyliście śpieszyłyście
3rd śpieszył śpieszyła śpieszyło śpieszyli śpieszyły
future tense 1st będę śpieszył1 będę śpieszyła1 będziemy śpieszyli1 będziemy śpieszyły1
2nd będziesz śpieszył1 będziesz śpieszyła1 będziecie śpieszyli1 będziecie śpieszyły1
3rd będzie śpieszył1 będzie śpieszyła1 będzie śpieszyło1 będą śpieszyli1 będą śpieszyły1
conditional 1st śpieszyłbym śpieszyłabym śpieszylibyśmy śpieszyłybyśmy
2nd śpieszyłbyś śpieszyłabyś śpieszylibyście śpieszyłybyście
3rd śpieszyłby śpieszyłaby śpieszyłoby śpieszyliby śpieszyłyby
imperative 1st — śpieszmy
2nd śpiesz śpieszcie
3rd niech śpieszy niech śpieszą
active adjectival participle śpieszący śpiesząca śpieszące śpieszący śpieszące
contemporary adverbial participle śpiesząc
impersonal past śpieszono
verbal noun śpieszenie
1 or: będę śpieszyć, będziesz śpieszyć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.