Μεσσήνιος

Ancient Greek

Etymology

Μεσσήνη (Messḗnē, “Messene”) +‎ -ιος (-ios)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mes.sɛ̌ː.ni.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mɛsˈse.ni.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mesˈsi.ni.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mesˈsi.ni.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈsi.ni.os/

Adjective

Μεσσήνῐος • (Messḗnios) m (feminine Μεσσηνῐ́ᾱ, neuter Μεσσήνῐον); first/second declension

Messenian, of Messene

Declension

First and second declension of Μεσσήνῐος; Μεσσηνῐ́ᾱ; Μεσσήνῐον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Μεσσήνῐος Messḗnios	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēníā	Μεσσήνῐον Messḗnion	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēníā	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσήνῐοι Messḗnioi	Μεσσήνῐαι Messḗniai	Μεσσήνῐᾰ Messḗnia
Genitive	Μεσσηνῐ́ου Messēníou	Μεσσηνῐ́ᾱς Messēníās	Μεσσηνῐ́ου Messēníou	Μεσσηνῐ́οιν Messēníoin	Μεσσηνῐ́αιν Messēníain	Μεσσηνῐ́οιν Messēníoin	Μεσσηνῐ́ων Messēníōn	Μεσσηνῐ́ων Messēníōn	Μεσσηνῐ́ων Messēníōn
Dative	Μεσσηνῐ́ῳ Messēníōi	Μεσσηνῐ́ᾳ Messēníāi	Μεσσηνῐ́ῳ Messēníōi	Μεσσηνῐ́οιν Messēníoin	Μεσσηνῐ́αιν Messēníain	Μεσσηνῐ́οιν Messēníoin	Μεσσηνῐ́οις Messēníois	Μεσσηνῐ́αις Messēníais	Μεσσηνῐ́οις Messēníois
Accusative	Μεσσήνῐον Messḗnion	Μεσσηνῐ́ᾱν Messēníān	Μεσσήνῐον Messḗnion	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēníā	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσηνῐ́ους Messēníous	Μεσσηνῐ́ᾱς Messēníās	Μεσσήνῐᾰ Messḗnia
Vocative	Μεσσήνῐε Messḗnie	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēníā	Μεσσήνῐον Messḗnion	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēníā	Μεσσηνῐ́ω Messēníō	Μεσσήνῐοι Messḗnioi	Μεσσήνῐαι Messḗniai	Μεσσήνῐᾰ Messḗnia
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Μεσσηνῐ́ως Messēníōs			Μεσσηνῐώτερος Messēniṓteros			Μεσσηνῐώτᾰτος Messēniṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.