έγκλημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔγκλημα (énklēma).

Noun

έγκλημα • (égklima) n (plural εγκλήματα)

  1. crime, felony

Declension
declension of έγκλημα
singular plural
nominative έγκλημα • εγκλήματα •
genitive εγκλήματος • εγκλημάτων •
accusative έγκλημα • εγκλήματα •
vocative έγκλημα • εγκλήματα •

Synonyms
  • (legal): κακούργημα n (kakoúrgima, “more serious offence, felony”)
  • εγκληματίας m, f (egklimatías, “criminal”)
  • εγκληματικότητα f (egklimatikótita, “criminal”)

See also
  • αδίκημα n (adíkima, “offence, an act contrary to the law”)
  • απάτη f (apáti, “scam, deceptive act, fraud, deceipt”)
  • παρανομία f (paranomía, “wrongdoing”)
  • πταίσμα n (ptaísma, “misdemeanour”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.