ανήλικος

Greek

Adjective

ανήλικος • (anílikos) m (feminine ανήλική, neuter ανήλικο)

  1. underage, minor

Declension
declension of ανήλικος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανήλικος ανήλικη ανήλικο ανήλικοι ανήλικες ανήλικα
genitive ανήλικου ανήλικης ανήλικου ανήλικων ανήλικων ανήλικων
accusative ανήλικο ανήλικη ανήλικο ανήλικους ανήλικες ανήλικα
vocative ανήλικε ανήλικη ανήλικο ανήλικοι ανήλικες ανήλικα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ανήλικος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ανήλικος (o pio anílikos), etc.)

Noun

ανήλικος • (anílikos) m (plural ανήλικοι)

  1. minor, underage

Declension
declension of ανήλικος
singular plural
nominative ανήλικος • ανήλικοι •
genitive ανηλίκου • ανηλίκων •
accusative ανήλικο • ανηλίκους •
vocative ανήλικε • ανήλικοι •

Synonyms
  • (still a minor): παιδί n (paidí, “child”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.