ανακριτικός
Greek
Adjective
ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)
- interrogatory, examining, fact-finding
- ανακλαστικό γραφείο ― anaklastikó grafeío ― interview room
Declension
declension of ανακριτικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανακριτικός | ανακριτική | ανακριτικό | ανακριτικοί | ανακριτικές | ανακριτικά |
| genitive | ανακριτικού | ανακριτικής | ανακριτικού | ανακριτικών | ανακριτικών | ανακριτικών |
| accusative | ανακριτικό | ανακριτική | ανακριτικό | ανακριτικούς | ανακριτικές | ανακριτικά |
| vocative | ανακριτικέ | ανακριτική | ανακριτικό | ανακριτικοί | ανακριτικές | ανακριτικά |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.