ανορθόδοξος

Greek

Etymology

αν- (an-, “un-”) +‎ ορθόδοξος (orthódoxos, “orthodox”). First attested 1898.

Pronunciation
  • IPA(key): /anoɾˈθoðoksos/
  • Hyphenation: αν‧ορ‧θό‧δο‧ξος

Adjective

ανορθόδοξος • (anorthódoxos) m (feminine ανορθόδοξη, neuter ανορθόδοξο)

  1. unorthodox (not following convention or tradition)
    Ο φίλος μου έχει ανορθόδοξες ιδέες ― O fílos mou échei anorthódoxes idées ― My friend has unorthodox ways.

Declension
declension of ανορθόδοξος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανορθόδοξος ανορθόδοξη ανορθόδοξο ανορθόδοξοι ανορθόδοξες ανορθόδοξα
genitive ανορθόδοξου ανορθόδοξης ανορθόδοξου ανορθόδοξων ανορθόδοξων ανορθόδοξων
accusative ανορθόδοξο ανορθόδοξη ανορθόδοξο ανορθόδοξους ανορθόδοξες ανορθόδοξα
vocative ανορθόδοξε ανορθόδοξη ανορθόδοξο ανορθόδοξοι ανορθόδοξες ανορθόδοξα

Synonyms
  • αντισυμβατικός (antisymvatikós, “unconventional”)
  • ασυνήθιστος (asyníthistos, “unusual, uncommon”)

Antonyms
  • ορθόδοξος (orthódoxos, “orthodox”)
  • αποδεκτός (apodektós, “accepted”)

Derived terms
  • ανορθόδοξα (anorthódoxa, “unorthodoxly, in an unorthodox manner”)
  • ανορθοδοξία f (anorthodoxía, “unorthodoxy”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.