απόγονος

See also: ἀπόγονος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπόγονος. Morphologically, from από- (apó-, “from”) +‎ γόνος (gónos, “descendant”).

Pronunciation

IPA^(key): /aˈpo.ɣo.nos/
Hyphenation: α‧πό‧γο‧νος

Noun

απόγονος • (apógonos) m or f (plural απόγονοι)

descendant, progeny
child, offspring

Declension

declension of απόγονος

	singular	plural
nominative	απόγονος •	απόγονοι •
genitive	απογόνου •	απογόνων •
accusative	απόγονο •	απογόνους •
vocative	απόγονε •	απόγονοι •

Synonyms

(descendant): βλαστός m (vlastós, “scion”)

Related terms

αρχέγονος (archégonos, “primordial”)
εγγονός m (engonós, “grandson”)
επίγονος m (epígonos, “descendant”)
πρόγονος m (prógonos, “ancestor”)
προγονός m (progonós, “stepson”), προγονή m (progoní, “stepdaughter”)

and see: γόνος m (gónos, “offspring”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.