δεισιδαίμων
Ancient Greek
Adjective
δεισιδαίμων • (deisidaímōn)
- superstitious
- (Koine) god-fearing: pious or superstitious.
- 80-90 CE, Edwin Palmer, quoting Greek New Testament: Acts of the Apostles, Parallel New Testament Greek and English, University Press, translation of Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, published 1887, 17:22, page 581:
- Σταθεὶς δὲ [ὁ] Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη, Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ:
- Statheìs dè [ho] Paûlos en mésōi toû Areíou Págou éphē, Ándres Athēnaîoi, katà pánta hōs deisidaimonestérous humâs theōrô:
- Then Paul stood in the midst of Mars' hill, and said, Ye men of Athens, I perceive that in all things ye are too superstitious. (Translation notes on page 1090 state: 'For "somewhat superstitious" read "too religious".')
-
Derived terms
- δεῐσῐδαιμονέω (deisidaimonéō)
- δεῐσῐδαιμονίᾱ (deisidaimoníā)
References
- δεισιδαίμων in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δεισιδαίμων in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δεισιδαίμων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- δεισιδαίμων in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
- G1174 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Declension
declension of δεισιδαίμων
number case / gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | δεισιδαίμων | δεισιδαίμων | δεισιδαίμον | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονα |
genitive | δεισιδαίμονος | δεισιδαίμονος | δεισιδαίμονος | δεισιδαιμόνων | δεισιδαιμόνων | δεισιδαιμόνων |
accusative | δεισιδαίμονα | δεισιδαίμονα | δεισιδαίμον | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονα |
Synonyms
- προληπτικός (proliptikós)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.