διατίθημι

Ancient Greek

Etymology

From δῐᾰ- (dia-) +‎ τῐ́θημῐ (títhēmi, “put, place”).

Pronunciation
 

Verb

δῐᾰτῐ́θημῐ • (diatíthēmi)

  1. (active) place separately, arrange each in their own places, distribute
    1. (with an adverb) to manage well or ill
      1. (of persons) to handle or treat well or ill
      2. to dispose one in such a manner
    2. to set forth, recite
      1. to describe
  2. (middle) to arrange as one likes, to dispose of
    1. to dispose of one's property, devise it by will
    2. to set out for sale, dispose of merchandise
    3. to arrange or settle mutually, make a covenant
    4. to compose, male
    5. to set forth, recite

Inflection
   Present: διατίθημῐ, διατίθεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διατίθημῐ διατίθης διατίθησῐ(ν) διατίθετον διατίθετον διατίθεμεν διατίθετε διατιθέᾱσῐ(ν)
subjunctive διατιθῶ διατιθῇς διατιθῇ διατιθῆτον διατιθῆτον διατιθῶμεν διατιθῆτε διατιθῶσῐ(ν)
optative διατιθείην διατιθείης διατιθείη διατιθεῖτον,
διατιθείητον		 διατιθείτην,
διατιθειήτην		 διατιθεῖμεν,
διατιθείημεν		 διατιθεῖτε,
διατιθείητε		 διατιθεῖεν,
διατιθείησᾰν
imperative   διατίθει διατιθέτω διατίθετον διατιθέτων   διατίθετε διατιθέντων
middle/
passive		 indicative διατίθεμαι διατίθεσαι διατίθεται διατίθεσθον διατίθεσθον διατιθέμεθᾰ διατίθεσθε διατίθενται
subjunctive διατιθῶμαι διατιθῇ διατιθῆται διατιθῆσθον διατιθῆσθον διατιθώμεθᾰ διατιθῆσθε διατιθῶνται
optative διατιθείμην διατιθεῖο διατιθεῖτο,
διατιθοῖτο		 διατιθεῖσθον,
διατιθοῖσθον		 διατιθείσθην,
διατιθοίσθην		 διατιθείμεθᾰ,
διατιθοίμεθᾰ		 διατιθεῖσθε,
διατιθοῖσθε		 διατιθεῖντο,
διατιθοῖντο
imperative   διατίθεσο διατιθέσθω διατίθεσθον διατιθέσθων   διατίθεσθε διατιθέσθων
active middle/passive
infinitive διατιθέναι διατίθεσθαι
participle m διατιθείς διατιθέμενος
f διατιθεῖσᾰ διατιθεμένη
n διατιθέν διατιθέμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διετίθην, διετιθέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διετίθην διετίθεις διετίθει διετίθετον διετιθέτην διετίθεμεν διετίθετε διετίθεσᾰν
middle/
passive		 indicative διετιθέμην διετίθεσο διετίθετο διετίθεσθον διετιθέσθην διετιθέμεθᾰ διετίθεσθε διετίθεντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαθήσω, διαθήσομαι, διατεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαθήσω διαθήσεις διαθήσει διαθήσετον διαθήσετον διαθήσομεν διαθήσετε διαθήσουσῐ(ν)
optative διαθήσοιμῐ διαθήσοις διαθήσοι διαθήσοιτον διαθησοίτην διαθήσοιμεν διαθήσοιτε διαθήσοιεν
middle indicative διαθήσομαι διαθήσῃ,
διαθήσει		 διαθήσεται διαθήσεσθον διαθήσεσθον διαθησόμεθᾰ διαθήσεσθε διαθήσονται
optative διαθησοίμην διαθήσοιο διαθήσοιτο διαθήσοισθον διαθησοίσθην διαθησοίμεθᾰ διαθήσοισθε διαθήσοιντο
passive indicative διατεθήσομαι διατεθήσῃ διατεθήσεται διατεθήσεσθον διατεθήσεσθον διατεθησόμεθᾰ διατεθήσεσθε διατεθήσονται
optative διατεθησοίμην διατεθήσοιο διατεθήσοιτο διατεθήσοισθον διατεθησοίσθην διατεθησοίμεθᾰ διατεθήσοισθε διατεθήσοιντο
active middle passive
infinitive διαθήσειν διαθήσεσθαι διατεθήσεσθαι
participle m διαθήσων διαθησόμενος διατεθησόμενος
f διαθήσουσᾰ διαθησομένη διατεθησομένη
n διαθῆσον διαθησόμενον διατεθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.