ελληνικά

Greek

Etymology

From ελληνικός (ellinikós, “Greek (adjective)”)

Pronunciation

IPA^(key): [eliniˈka]
Hyphenation: ελ‧λη‧νι‧κά

Noun

ελληνικά • (elliniká) n pl

Greek (language)
Ο άνδρας μιλούσε άπταιστα ελληνικά. ― O ándras miloúse áptaista elliniká. ― The man spoke fluent Greek.

Declension

ελληνικά

	plural
nominative	ελληνικά •
genitive	ελληνικών •
accusative	ελληνικά •
vocative	ελληνικά •

Synonyms

η ελληνική γλώσσα f (i ellinikí glóssa)
η ελληνική λαλιά f (i ellinikí laliá)

Hyponyms

αρχαία ελληνικά (archaía elliniká)
νέα ελληνικά (néa elliniká)
- καθαρεύουσα (katharévousa), Καθαρεύουσα (Katharévousa)
- δημοτική (dimotikí)
- μαλλιαρή (malliarí)

Related terms

see: Ελλάδα f (Elláda, “Greece”)

Further reading

Ελληνική γλώσσα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

Adjective

ελληνικά • (elliniká)

Nominative, accusative and vocative plural form of ελληνικός (ellinikós).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.