εἰσέρχομαι

Ancient Greek

Etymology

From εἰσ- (eis-, “into”) +‎ ἔρχομαι (érkhomai, “to go”)

Pronunciation
 

Verb

εἰσέρχομαι • (eisérkhomai)

  1. to go into, enter, invade
    1. (of the chorus or of actors) to come upon the stage, to enter
    2. (as an Attic law term, of the accuser) to come into court
      1. (of the parties, with accusative) to enter upon the charge
      2. (of the accused) to come before the court
      3. (of the cause) to be brought in
    3. to enter on an office
    4. (figuratively)
      1. (impersonal, with infinitive)

Inflection

In Attic the future is supplied by εἴσειμι (eíseimi)

   Present: εἰσέρχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative εἰσέρχομαι εἰσέρχῃ,
εἰσέρχει		 εἰσέρχεται εἰσέρχεσθον εἰσέρχεσθον εἰσερχόμεθᾰ εἰσέρχεσθε εἰσέρχονται
subjunctive εἰσέρχωμαι εἰσέρχῃ εἰσέρχηται εἰσέρχησθον εἰσέρχησθον εἰσερχώμεθᾰ εἰσέρχησθε εἰσέρχωνται
optative εἰσερχοίμην εἰσέρχοιο εἰσέρχοιτο εἰσέρχοισθον εἰσερχοίσθην εἰσερχοίμεθᾰ εἰσέρχοισθε εἰσέρχοιντο
imperative   εἰσέρχου εἰσερχέσθω εἰσέρχεσθον εἰσερχέσθων   εἰσέρχεσθε εἰσερχέσθων
middle/passive
infinitive εἰσέρχεσθαι
participle m εἰσερχόμενος
f εἰσερχομένη
n εἰσερχόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: εἴσειμι (has future meaning)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἴσειμι εἴσει εἴσεισῐ(ν) εἴσιτον εἴσιτον εἴσιμεν εἴσιτε εἴσιᾱσῐ(ν)
subjunctive εἴσιω εἴσιῃς εἴσιῃ εἴσιητον εἴσιητον εἴσιωμεν εἴσιητε εἴσιωσῐ(ν)
optative εἴσιοιμῐ εἴσιοις εἴσιοι εἴσιοιτον εἰσιοίτην εἴσιοιμεν εἴσιοιτε εἴσιοιεν
imperative   εἴσιθῐ εἴσιτω εἴσιτον εἴσιτων   εἴσιτε εἰσιόντων
active
infinitive εἰσιέναι
participle m εἰσιών
f εἰσιοῦσᾰ
n εἰσιόν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: εἴσῃᾰ/εἰσῄειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἴσῃᾰ/εἰσῄειν εἰσῄεισθᾰ/εἰσῄεις ᾔειν/εἰσῄει εἴσῃτον εἰσῄτην εἴσῃμεν εἴσῃτε εἴσῃσᾰν/εἰσῄεσᾰν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: εἰσελεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative εἰσελεύσομαι εἰσελεύσῃ,
εἰσελεύσει		 εἰσελεύσεται εἰσελεύσεσθον εἰσελεύσεσθον εἰσελευσόμεθᾰ εἰσελεύσεσθε εἰσελεύσονται
optative εἰσελευσοίμην εἰσελεύσοιο εἰσελεύσοιτο εἰσελεύσοισθον εἰσελευσοίσθην εἰσελευσοίμεθᾰ εἰσελεύσοισθε εἰσελεύσοιντο
middle
infinitive εἰσελεύσεσθαι
participle m εἰσελευσόμενος
f εἰσελευσομένη
n εἰσελευσόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εἰσῆλθον, εἰσηλθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσῆλθον εἰσῆλθες εἰσῆλθε(ν) εἰσήλθετον εἰσηλθέτην εἰσήλθομεν εἰσήλθετε εἰσῆλθον
subjunctive εἰσέλθω εἰσέλθῃς εἰσέλθῃ εἰσέλθητον εἰσέλθητον εἰσέλθωμεν εἰσέλθητε εἰσέλθωσῐ(ν)
optative εἰσέλθοιμῐ εἰσέλθοις εἰσέλθοι εἰσέλθοιτον εἰσελθοίτην εἰσέλθοιμεν εἰσέλθοιτε εἰσέλθοιεν
imperative   εἴσελθε εἰσελθέτω εἰσέλθετον εἰσελθέτων   εἰσέλθετε εἰσελθόντων
middle indicative εἰσηλθόμην εἰσήλθου εἰσήλθετο εἰσήλθεσθον εἰσηλθέσθην εἰσηλθόμεθᾰ εἰσήλθεσθε εἰσήλθοντο
subjunctive εἰσέλθωμαι εἰσέλθῃ εἰσέλθηται εἰσέλθησθον εἰσέλθησθον εἰσελθώμεθᾰ εἰσέλθησθε εἰσέλθωνται
optative εἰσελθοίμην εἰσέλθοιο εἰσέλθοιτο εἰσέλθοισθον εἰσελθοίσθην εἰσελθοίμεθᾰ εἰσέλθοισθε εἰσέλθοιντο
imperative   εἰσελθοῦ εἰσελθέσθω εἰσέλθεσθον εἰσελθέσθων   εἰσέλθεσθε εἰσελθέσθων
active middle
infinitive εἰσελθεῖν εἰσελθέσθαι
participle m εἰσελθών εἰσελθόμενος
f εἰσελθοῦσᾰ εἰσελθομένη
n εἰσελθόν εἰσελθόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εἰσήλῠθον, εἰσηλῠθόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσήλῠθον εἰσήλῠθες εἰσήλῠθε(ν) εἰσηλῠ́θετον εἰσηλῠθέτην εἰσηλῠ́θομεν εἰσηλῠ́θετε εἰσήλῠθον
middle indicative εἰσηλῠθόμην εἰσηλῠ́θεο εἰσηλῠ́θετο εἰσηλῠ́θεσθον εἰσηλῠθέσθην εἰσηλῠθόμε(σ)θᾰ εἰσηλῠ́θεσθε εἰσηλῠ́θοντο
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: εἰσελήλῠθᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσελήλῠθᾰ εἰσελήλῠθᾰς εἰσελήλῠθε(ν) εἰσεληλῠ́θᾰτον εἰσεληλῠ́θᾰτον εἰσελήλυμεν/εἰσεληλύθαμεν εἰσελήλυτε/εἰσεληλύθατε εἰσεληλῠ́θᾱσῐ(ν)
subjunctive εἰσεληλῠ́θω εἰσεληλῠ́θῃς εἰσεληλῠ́θῃ εἰσεληλῠ́θητον εἰσεληλῠ́θητον εἰσεληλῠ́θωμεν εἰσεληλῠ́θητε εἰσεληλῠ́θωσῐ(ν)
optative εἰσεληλῠ́θοιμῐ,
εἰσεληλῠθοίην		 εἰσεληλῠ́θοις,
εἰσεληλῠθοίης		 εἰσεληλῠ́θοι,
εἰσεληλῠθοίη		 εἰσεληλῠ́θοιτον εἰσεληλῠθοίτην εἰσεληλῠ́θοιμεν εἰσεληλῠ́θοιτε εἰσεληλῠ́θοιεν
imperative   εἰσελήλῠθε εἰσεληλῠθέτω εἰσεληλῠ́θετον εἰσεληλῠθέτων   εἰσεληλῠ́θετε εἰσεληλῠθόντων
active
infinitive εἰσεληλῠθέναι
participle m εἰσεληλῠθώς
f εἰσεληλῠθυῖᾰ
n εἰσεληλῠθός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: εἰσειλήλουθᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσειλήλουθᾰ εἰσειλήλουθᾰς εἰσειλήλουθε(ν) εἰσειληλούθᾰτον εἰσειληλούθᾰτον εἰσειληλούθαμεν/εἰσειλήλουθμεν εἰσειληλούθᾰτε εἰσειληλούθᾱσῐ(ν)
subjunctive εἰσειληλούθω,
εἰσειληλούθωμῐ		 εἰσειληλούθῃς,
εἰσειληλούθῃσθᾰ		 εἰσειληλούθῃ,
εἰσειληλούθῃσῐ		 εἰσειληλούθητον εἰσειληλούθητον εἰσειληλούθωμεν εἰσειληλούθητε εἰσειληλούθωσῐ(ν)
optative εἰσειληλούθοιμῐ,
εἰσειληλουθοίην		 εἰσειληλούθοις,
εἰσειληλουθοίης		 εἰσειληλούθοι,
εἰσειληλουθοίη		 εἰσειληλούθοιτον εἰσειληλουθοίτην εἰσειληλούθοιμεν εἰσειληλούθοιτε εἰσειληλούθοιεν
imperative   εἰσειλήλουθε εἰσειληλουθέτω εἰσειληλούθετον εἰσειληλουθέτων   εἰσειληλούθετε εἰσειληλουθόντων
active
infinitive εἰσειληλουθέναι
participle m εἰσειληλουθώς
f εἰσειληλουθυῖᾰ
n εἰσειληλουθός
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: εἰσεληλύθειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσεληλύθειν,
εἰσεληλύθη		 εἰσεληλύθεις,
εἰσεληλύθης		 εἰσεληλύθει(ν) εἰσεληλύθετον εἰσεληλυθέτην εἰσεληλύθεμεν εἰσεληλύθετε εἰσεληλύθεσᾰν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.