θείνω

Ancient Greek

Etymology

From . Cognates include ; ; and ; , and (). See also the aorist and the noun .

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰěː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰi.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθi.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθi.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθi.no/

Verb

θείνω • (theínō)

to strike, wound

Inflection

Present: θείνω, θείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θείνω	θείνεις	θείνει	θείνετον	θείνετον	θείνομεν	θείνετε	θείνουσῐ(ν)
	subjunctive	θείνω	θείνῃς	θείνῃ	θείνητον	θείνητον	θείνωμεν	θείνητε	θείνωσῐ(ν)
	optative	θείνοιμῐ	θείνοις	θείνοι	θείνοιτον	θεινοίτην	θείνοιμεν	θείνοιτε	θείνοιεν
	imperative		θεῖνε	θεινέτω	θείνετον	θεινέτων		θείνετε	θεινόντων
middle/ passive	indicative	θείνομαι	θείνῃ, θείνει	θείνεται	θείνεσθον	θείνεσθον	θεινόμεθᾰ	θείνεσθε	θείνονται
	subjunctive	θείνωμαι	θείνῃ	θείνηται	θείνησθον	θείνησθον	θεινώμεθᾰ	θείνησθε	θείνωνται
	optative	θεινοίμην	θείνοιο	θείνοιτο	θείνοισθον	θεινοίσθην	θεινοίμεθᾰ	θείνοισθε	θείνοιντο
	imperative		θείνου	θεινέσθω	θείνεσθον	θεινέσθων		θείνεσθε	θεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θείνειν				θείνεσθαι
participle	m	θείνων				θεινόμενος
	f	θείνουσᾰ				θεινομένη
	n	θεῖνον				θεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔθεινον, ἐθεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθεινον	ἔθεινες	ἔθεινε(ν)	ἐθείνετον	ἐθεινέτην	ἐθείνομεν	ἐθείνετε	ἔθεινον
middle/ passive	indicative	ἐθεινόμην	ἐθείνου	ἐθείνετο	ἐθείνεσθον	ἐθεινέσθην	ἐθεινόμεθᾰ	ἐθείνεσθε	ἐθείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: θενέω, θενέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θενέω	θενέεις	θενέει	θενέετον	θενέετον	θενέομεν	θενέετε	θενέουσῐ(ν)
active	optative	θενέοιμῐ	θενέοις	θενέοι	θενέοιτον	θενεοίτην	θενέοιμεν	θενέοιτε	θενέοιεν
middle	indicative	θενέομαι	θενέῃ, θενέει	θενέεται	θενέεσθον	θενέεσθον	θενεόμεθᾰ	θενέεσθε	θενέονται
middle	optative	θενεοίμην	θενέοιο	θενέοιτο	θενέοισθον	θενεοίσθην	θενεοίμεθᾰ	θενέοισθε	θενέοιντο
		active			middle
infinitive		θενέειν			θενέεσθαι
participle	m	θενέων			θενεόμενος
	f	θενέουσᾰ			θενεομένη
	n	θενέον			θενεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: θενῶ, θενοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θενῶ	θενεῖς	θενεῖ	θενεῖτον	θενεῖτον	θενοῦμεν	θενεῖτε	θενοῦσῐ(ν)
active	optative	θενοίην, θενοῖμῐ	θενοίης, θενοῖς	θενοίη, θενοῖ	θενοῖτον, θενοίητον	θενοίτην, θενοιήτην	θενοῖμεν, θενοίημεν	θενοῖτε, θενοίητε	θενοῖεν, θενοίησᾰν
middle	indicative	θενοῦμαι	θενῇ	θενεῖται	θενεῖσθον	θενεῖσθον	θενούμεθᾰ	θενεῖσθε	θενοῦνται
middle	optative	θενοίμην	θενοῖο	θενοῖτο	θενοῖσθον	θενοίσθην	θενοίμεθᾰ	θενοῖσθε	θενοῖντο
		active			middle
infinitive		θενεῖν			θενεῖσθαι
participle	m	θενῶν			θενούμενος
	f	θενοῦσᾰ			θενουμένη
	n	θενοῦν			θενούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔθεινᾰ, ἐθεινᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθεινᾰ	ἔθεινᾰς	ἔθεινε(ν)	ἐθείνᾰτον	ἐθεινᾰ́την	ἐθείνᾰμεν	ἐθείνᾰτε	ἔθεινᾰν
	subjunctive	θείνω	θείνῃς	θείνῃ	θείνητον	θείνητον	θείνωμεν	θείνητε	θείνωσῐ(ν)
	optative	θείναιμῐ	θείνειᾰς, θείναις	θείνειε(ν), θείναι	θείναιτον	θειναίτην	θείναιμεν	θείναιτε	θείνειᾰν, θείναιεν
	imperative		θεῖνον	θεινᾰ́τω	θείνᾰτον	θεινᾰ́των		θείνᾰτε	θεινᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθεινᾰ́μην	ἐθείνω	ἐθείνᾰτο	ἐθείνᾰσθον	ἐθεινᾰ́σθην	ἐθεινᾰ́μεθᾰ	ἐθείνᾰσθε	ἐθείνᾰντο
	subjunctive	θείνωμαι	θείνῃ	θείνηται	θείνησθον	θείνησθον	θεινώμεθᾰ	θείνησθε	θείνωνται
	optative	θειναίμην	θείναιο	θείναιτο	θείναισθον	θειναίσθην	θειναίμεθᾰ	θείναισθε	θείναιντο
	imperative		θεῖναι	θεινᾰ́σθω	θείνᾰσθον	θεινᾰ́σθων		θείνᾰσθε	θεινᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		θεῖναι			θείνᾰσθαι
participle	m	θείνᾱς			θεινᾰ́μενος
	f	θείνᾱσᾰ			θεινᾰμένη
	n	θεῖνᾰν			θεινᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔθενον, ἐθενόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθενον	ἔθενες	ἔθενε(ν)	ἐθένετον	ἐθενέτην	ἐθένομεν	ἐθένετε	ἔθενον
	subjunctive	θένω	θένῃς	θένῃ	θένητον	θένητον	θένωμεν	θένητε	θένωσῐ(ν)
	optative	θένοιμῐ	θένοις	θένοι	θένοιτον	θενοίτην	θένοιμεν	θένοιτε	θένοιεν
	imperative		θένε	θενέτω	θένετον	θενέτων		θένετε	θενόντων
middle	indicative	ἐθενόμην	ἐθένου	ἐθένετο	ἐθένεσθον	ἐθενέσθην	ἐθενόμεθᾰ	ἐθένεσθε	ἐθένοντο
	subjunctive	θένωμαι	θένῃ	θένηται	θένησθον	θένησθον	θενώμεθᾰ	θένησθε	θένωνται
	optative	θενοίμην	θένοιο	θένοιτο	θένοισθον	θενοίσθην	θενοίμεθᾰ	θένοισθε	θένοιντο
	imperative		θενοῦ	θενέσθω	θένεσθον	θενέσθων		θένεσθε	θενέσθων
		active			middle
infinitive		θενεῖν			θενέσθαι
participle	m	θενών			θενόμενος
	f	θενοῦσᾰ			θενομένη
	n	θενόν			θενόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

θείνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
θείνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
θείνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
θείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
θείνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
θείνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.