κλάζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *glag- (“to make a noise, clap, twitter”), from Proto-Indo-European *gal- (“to roop, scream, shout”)[1]. Cognate with English clack and Latin clangō (“I clang”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kláz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkla.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkla.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkla.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkla.zo/

Verb

κλᾰ́ζω • (klázō)

I make a sharp piercing sound (scream, bay, clash)

Inflection

Present: κλάζω

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλάζω	κλάζεις	κλάζει	κλάζετον	κλάζετον	κλάζομεν	κλάζετε	κλάζουσῐ(ν)
	subjunctive	κλάζω	κλάζῃς	κλάζῃ	κλάζητον	κλάζητον	κλάζωμεν	κλάζητε	κλάζωσῐ(ν)
	optative	κλάζοιμῐ	κλάζοις	κλάζοι	κλάζοιτον	κλαζοίτην	κλάζοιμεν	κλάζοιτε	κλάζοιεν
	imperative		κλάζε	κλαζέτω	κλάζετον	κλαζέτων		κλάζετε	κλαζόντων
		infinitive				participle
		κλάζειν				κλάζων, κλάζουσᾰ, κλάζον

Imperfect: ἔκλαζον

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαζον	ἔκλαζες	ἔκλαζε	ἐκλάζετον	ἐκλαζέτην	ἐκλάζομεν	ἐκλάζετε	ἔκλαζον

Future: κλάγξω

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλάγξω	κλάγξεις	κλάγξει	κλάγξετον	κλάγξετον	κλάγξομεν	κλάγξετε	κλάγξουσῐ(ν)
active	optative	κλάγξοιμῐ	κλάγξοις	κλάγξοι	κλάγξοιτον	κλαγξοίτην	κλάγξοιμεν	κλάγξοιτε	κλάγξοιεν
		infinitive				participle
		κλάγξειν				κλάγξων, κλάγξουσᾰ, κλάγξον

Aorist: ἔκλαγξα

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαγξα	ἔκλαγξας	ἔκλαγξε	ἐκλάγξατον	ἐκλαγξάτην	ἐκλάγξαμεν	ἐκλάγξατε	ἔκλαγξαν
	subjunctive	κλάγξω	κλάγξῃς	κλάγξῃ	κλάγξητον	κλάγξητον	κλάγξωμεν	κλάγξητε	κλάγξωσῐ(ν)
	optative	κλάγξαιμῐ	κλάγξαις/ κλάγξειας	κλάγξαι/ κλάγξειε	κλάγξαιτον	κλαγξαίτην	κλάγξαιμεν	κλάγξαιτε	κλάγξαιεν/ κλάγξειαν
	imperative		κλάγξον	κλαγξάτω	κλάγξατον	κλαγξάτων		κλάγξατε	κλαγξάντων
		infinitive			participle
infinitive		κλάγξαι			κλάγξᾱς, κλάγξᾱσα, κλάγξαν

Aorist: ἔκλαγον

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαγον	ἔκλαγες	ἔκλαγε	ἐκλάγετον	ἐκλαγέτην	ἐκλάγομεν	ἐκλάγετε	ἔκλαγον
	subjunctive	κλάγω	κλάγῃς	κλάγῃ	κλάγητον	κλάγητον	κλάγωμεν	κλάγητε	κλάγωσῐ(ν)
	optative	κλάγοιμῐ	κλάγοις	κλάγοι	κλάγοιτον	κλαγοίτην	κλάγοιμεν	κλάγοιτε	κλάγοιεν
	imperative		κλάγε	κλαγέτω	κλάγετον	κλαγέτων		κλάγετε	κλαγόντων
		infinitive			participle
infinitive		κλαγεῖν			κλαγών , κλαγοῦσᾰ , κλαγόν

Perfect: κέκλαγγα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλαγγα	κέκλαγγας	κέκλαγγε	κεκλάγγατον	κεκλάγγατον	κεκλάγγαμεν	κεκλάγγατε	κεκλάγγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλαγγὼς ὦ/ κεκλάγγω	κεκλαγγὼς ᾖς/ κεκλάγγῃς	κεκλαγγὼς ᾖ/ κεκλάγγῃ	κεκλαγγότε ἦτον/ κεκλάγγητον	κεκλαγγότε ἦτον/ κεκλάγγητον	κεκλαγγότες ὦμεν/ κεκλάγγωμεν	κεκλαγγότες ἦτε/ κεκλάγγητε	κεκλαγγότες ὦσῐ(ν)/ κεκλάγγωσῐ(ν)
	optative	κεκλαγγὼς εἴην/ κεκλάγγοιμῐ/ κεκλαγγοίην	κεκλαγγὼς εἴης/ κεκλάγγοις/ κεκλαγγοίης	κεκλαγγὼς εἴη/ κεκλάγγοι/ κεκλαγγοίη	κεκλαγγότε εἴητον/ κεκλαγγότε εἶτον/ κεκλάγγοιτον	κεκλαγγὀτε εἰήτην/ κεκλαγγότε εἴτην/ κεκλαγγοίτην	κεκλαγγότες εἴημεν/ κεκλαγγότες εἶμεν/ κεκλάγγοιμεν	κεκλαγγότες εἴητε/ κεκλαγγότες εἶτε/ κεκλάγγοιτε	κεκλαγγότες εἴησαν/ κεκλαγγότε εἶεν/ κεκλάγγοιεν
	imperative		κεκλαγγὼς ἴσθῐ	κεκλαγγὼς ἔστω	κεκλαγγότε ἔστον	κεκλαγγότε ἔστων		κεκλαγγότες ἔστε	κεκλαγγότες ὄντων
		infinitive				participle
active		κεκλαγγέναι				κεκλαγγώς, κεκλαγγυῖα, κεκλαγγός

Perfect: κέκλαγα (Doric)

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλαγα	κέκλαγας	κέκλαγε	κεκλάγατον	κεκλάγατον	κεκλάγαμεν	κεκλάγατε	κεκλάγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλαγὼς ὦ/ κεκλάγω	κεκλαγὼς ᾖς/ κεκλάγῃς	κεκλαγὼς ᾖ/ κεκλάγῃ	κεκλαγότε ἦτον/ κεκλάγητον	κεκλαγότε ἦτον/ κεκλάγητον	κεκλαγότες ὦμεν/ κεκλάγωμεν	κεκλαγότες ἦτε/ κεκλάγητε	κεκλαγότες ὦσῐ(ν)/ κεκλάγωσῐ(ν)
	optative	κεκλαγὼς εἴην/ κεκλάγοιμῐ/ κεκλαγοίην	κεκλαγὼς εἴης/ κεκλάγοις/ κεκλαγοίης	κεκλαγὼς εἴη/ κεκλάγοι/ κεκλαγοίη	κεκλαγότε εἴητον/ κεκλαγότε εἶτον/ κεκλάγοιτον	κεκλαγὀτε εἰήτην/ κεκλαγότε εἴτην/ κεκλαγοίτην	κεκλαγότες εἴημεν/ κεκλαγότες εἶμεν/ κεκλάγοιμεν	κεκλαγότες εἴητε/ κεκλαγότες εἶτε/ κεκλάγοιτε	κεκλαγότες εἴησαν/ κεκλαγότε εἶεν/ κεκλάγοιεν
	imperative		κεκλαγὼς ἴσθῐ	κεκλαγὼς ἔστω	κεκλαγότε ἔστον	κεκλαγότε ἔστων		κεκλαγότες ἔστε	κεκλαγότες ὄντων
		infinitive				participle
active		κεκλαγέναι				κεκλαγώς, κεκλαγυῖα, κεκλαγός

Perfect: κέκληγα (Epic)

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκληγα	κέκληγας	κέκληγε	κεκλήγατον	κεκλήγατον	κεκλήγαμεν	κεκλήγατε	κεκλήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκληγὼς ὦ/ κεκλήγω	κεκληγὼς ᾖς/ κεκλήγῃς	κεκληγὼς ᾖ/ κεκλήγῃ	κεκληγότε ἦτον/ κεκλήγητον	κεκληγότε ἦτον/ κεκλήγητον	κεκληγότες ὦμεν/ κεκλήγωμεν	κεκληγότες ἦτε/ κεκλήγητε	κεκληγότες ὦσῐ(ν)/ κεκλήγωσῐ(ν)
	optative	κεκληγὼς εἴην/ κεκλήγοιμῐ/ κεκληγοίην	κεκληγὼς εἴης/ κεκλήγοις/ κεκληγοίης	κεκληγὼς εἴη/ κεκλήγοι/ κεκληγοίη	κεκληγότε εἴητον/ κεκληγότε εἶτον/ κεκλήγοιτον	κεκληγὀτε εἰήτην/ κεκληγότε εἴτην/ κεκληγοίτην	κεκληγότες εἴημεν/ κεκληγότες εἶμεν/ κεκλήγοιμεν	κεκληγότες εἴητε/ κεκληγότες εἶτε/ κεκλήγοιτε	κεκληγότες εἴησαν/ κεκληγότε εἶεν/ κεκλήγοιεν
	imperative		κεκληγὼς ἴσθῐ	κεκληγὼς ἔστω	κεκληγότε ἔστον	κεκληγότε ἔστων		κεκληγότες ἔστε	κεκληγότες ὄντων
		infinitive				participle
active		κεκληγέναι				κεκληγώς, κεκληγυῖα, κεκληγός

Future perfect: κεκλάγξομαι

future perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκλάγξομαι	κεκλάγξει/ κεκλάγξῃ	κεκλάγξεται	κεκλάγξεσθον	κεκλάγξεσθον	κεκλαγξόμεθᾰ	κεκλάγξεσθε	κεκλάγξονται
middle/ passive	optative	κεκλαγξοίμην	κεκλάγξοιο	κεκλάγξοιτο	κεκλάγξοισθον	κεκλαγξοίσθην	κεκλαγξοίμεθᾰ	κεκλάγξοισθε	κεκλάγξοιντο
		infinitive				participle
		κεκλάγξεσθαι				κεκλαγξόμενος, κεκλαγξομένη, κεκλαγξόμενον

Derived terms

ἀνακλάζω (anaklázō)
ἀντικλάζω (antiklázō)
ἀποκλάζω (apoklázō)
ἐκκλάζω (ekklázō)

ἐπικλάζω (epiklázō)
περικλάζω (periklázō)
συγκλάζω (sunklázō)
ὑποκλάζω (hupoklázō)

Related terms

κλαγγή (klangḗ)
κλαγερός (klagerós)
κλαγκτός (klanktós)

References

κλάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κλάζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλάζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
κλάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
κλάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
κλάζω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Pokorny, Julius (1959), “gal-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume II, Bern, München: Francke Verlag, pages 350-351

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Pokorny, Julius (1959), “gal-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume II, Bern, München: Francke Verlag, pages 350-351