κουταμάρα
Greek
Etymology
κουτός (koutós, “stupid, foolish”) + -μάρα (-mára).
Pronunciation
- IPA(key): /kutaˈmaɾa/
- Hyphenation: κου‧τα‧μά‧ρα
Noun
κουταμάρα • (koutamára) f (plural κουταμάρες)
- stupidity, idiocy (the quality of being stupid)
- Η κουταμάρα της δεν υποφέρεται. ― I koutamára tis den ypoféretai. ― Her stupidity is insufferable.
- nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)
- Είναι να γελάς με αυτές τις κουταμάρες που λέει. ― Eínai na gelás me aftés tis koutamáres pou léei. ― You can't help but laugh at the nonsense he says.
Declension
declension of κουταμάρα
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
| genitive | κουταμάρας • | — |
| accusative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
| vocative | κουταμάρα • | κουταμάρες • |
Synonyms
- (stupidity): ανοησία f (anoïsía), σαχλαμάρα f (sachlamára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.