μειονέκτημα
Greek
Etymology
From Ancient Greek μειονεκτέω (meionektéō) + -μα (-ma), from μεῖον (meîon, “less”) + ἔχω (ékhō, “to have”).
Noun
μειονέκτημα • (meionéktima) n (plural μειονεκτήματα)
Declension
declension of μειονέκτημα
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μειονέκτημα • | μειονεκτήματα • |
| genitive | μειονεκτήματος • | μειονεκτημάτων • |
| accusative | μειονέκτημα • | μειονεκτήματα • |
| vocative | μειονέκτημα • | μειονεκτήματα • |
Antonyms
- πλεονέκτημα (pleonéktima)
Further reading
- μειονέκτημα in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.