ορθο-

• ορθό- (orthó-)
• ορθ- (orth-)

From Ancient Greek ὀρθός (orthós).

• IPA^(key): /ˈoɾθo/

ορθο- • (ortho-)

1. added before a noun, adjective or verb to create words that denote something done is upright; ortho-:

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎πτερό (pteró, “wing”) → ‎ορθόπτερο (orthóptero, “orthopteran”)

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎δόντι (dónti, “tooth”) → ‎ορθοδοντικός (orthodontikós, “orthodontic”)

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎παιδί (paidí, “child”) → ‎ορθοπαιδική (orthopaidikí, “orthopedics”)

2. added before a noun, adjective or verb to create words that denote something done is right or proper; ortho-:

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎-γραφία (-grafía, “-graphy”) → ‎ορθογραφία (orthografía, “spelling”)

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎δόξα (dóxa, “glory, opinion”) → ‎ορθόδοξος (orthódoxos, “orthodox”)

3. (medicine) added before a noun, adjective or verb to create words that denote something related to the rectum:

   ‎ορθο- (ortho-) + ‎κόλον (kólon, “colon”) → ‎ορθοκολικός (orthokolikós, “colorectal”)