πίπτω

Ancient Greek

Alternative forms
  • πίσσω (píssō) – Aeolic

Etymology

From Proto-Indo-European *pípth₂-, reduplicated present from *peth₂- (“to fall; fly”). For an unknown reason, the iota is long, as is apparent from the imperative πῖπτε (not **πῐ́πτε).

Pronunciation
 

Verb

πῑ́πτω • (pī́ptō)

  1. to fall, throw oneself down

Inflection
   Present: πῑ́πτω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῑ́πτω πῑ́πτεις πῑ́πτει πῑ́πτετον πῑ́πτετον πῑ́πτομεν πῑ́πτετε πῑ́πτουσῐ(ν)
subjunctive πῑ́πτω πῑ́πτῃς πῑ́πτῃ πῑ́πτητον πῑ́πτητον πῑ́πτωμεν πῑ́πτητε πῑ́πτωσῐ(ν)
optative πῑ́πτοιμῐ πῑ́πτοις πῑ́πτοι πῑ́πτοιτον πῑπτοίτην πῑ́πτοιμεν πῑ́πτοιτε πῑ́πτοιεν
imperative   πῖπτε πῑπτέτω πῑ́πτετον πῑπτέτων   πῑ́πτετε πῑπτόντων
active
infinitive πῑ́πτειν
participle m πῑ́πτων
f πῑ́πτουσᾰ
n πῖπτον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔπῑπτον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπῑπτον ἔπῑπτες ἔπῑπτε(ν) ἐπῑ́πτετον ἐπῑπτέτην ἐπῑ́πτομεν ἐπῑ́πτετε ἔπῑπτον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πῖπτον (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῖπτον πῖπτες πῖπτε(ν) πῑ́πτετον πῑπτέτην πῑ́πτομεν πῑ́πτετε πῖπτον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πεσέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεσέομαι πεσέῃ,
πεσέει		 πεσέεται πεσέεσθον πεσέεσθον πεσεόμεθᾰ πεσέεσθε πεσέονται
optative πεσεοίμην πεσέοιο πεσέοιτο πεσέοισθον πεσεοίσθην πεσεοίμεθᾰ πεσέοισθε πεσέοιντο
middle
infinitive πεσέεσθαι
participle m πεσεόμενος
f πεσεομένη
n πεσεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πεσοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεσοῦμαι πεσῇ πεσεῖται πεσεῖσθον πεσεῖσθον πεσούμεθᾰ πεσεῖσθε πεσοῦνται
optative πεσοίμην πεσοῖο πεσοῖτο πεσοῖσθον πεσοίσθην πεσοίμεθᾰ πεσοῖσθε πεσοῖντο
middle
infinitive πεσεῖσθαι
participle m πεσούμενος
f πεσουμένη
n πεσούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπεσον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπεσον ἔπεσες ἔπεσε(ν) ἐπέσετον ἐπεσέτην ἐπέσομεν ἐπέσετε ἔπεσον
subjunctive πέσω πέσῃς πέσῃ πέσητον πέσητον πέσωμεν πέσητε πέσωσῐ(ν)
optative πέσοιμῐ πέσοις πέσοι πέσοιτον πεσοίτην πέσοιμεν πέσοιτε πέσοιεν
imperative   πέσε πεσέτω πέσετον πεσέτων   πέσετε πεσόντων
active
infinitive πεσεῖν
participle m πεσών
f πεσοῦσᾰ
n πεσόν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πέσον (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πέσον πέσες πέσε(ν) πέσετον πεσέτην πέσομεν πέσετε πέσον
subjunctive πέσω,
πέσωμῐ		 πέσῃς,
πέσῃσθᾰ		 πέσῃ,
πέσῃσῐ		 πέσητον πέσητον πέσωμεν πέσητε πέσωσῐ(ν)
optative πέσοιμῐ πέσοις/πέσοισθᾰ πέσοι πεσεῖτον πεσείτην πεσεῖμεν πεσεῖτε πεσεῖεν
imperative   πέσε πεσέτω πέσετον πεσέτων   πέσετε πεσόντων
active
infinitive πεσεῖν/πεσέμεν(αι)
participle m πεσών
f πεσοῦσᾰ
n πεσόν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπετον (Doric, Aeolic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπετον ἔπετες ἔπετε(ν) ἐπέτετον ἐπετέτην ἐπέτομεν ἐπέτετε ἔπετον
subjunctive πέτω πέτῃς πέτῃ πέτητον πέτητον πέτωμεν πέτητε πέτωσῐ(ν)
optative πέτοιμῐ πέτοις πέτοι πέτοιτον πετοίτην πέτοιμεν πέτοιτε πέτοιεν
imperative   πέτε πετέτω πέτετον πετέτων   πέτετε πετόντων
active
infinitive πετεῖν
participle m πετών
f πετοῦσᾰ
n πετόν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέπτωκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πέπτωκᾰ πέπτωκᾰς πέπτωκε(ν) πεπτώκᾰτον πεπτώκᾰτον πεπτώκᾰμεν πεπτώκᾰτε πεπτώκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπτώκω πεπτώκῃς πεπτώκῃ πεπτώκητον πεπτώκητον πεπτώκωμεν πεπτώκητε πεπτώκωσῐ(ν)
optative πεπτώκοιμῐ,
πεπτωκοίην		 πεπτώκοις,
πεπτωκοίης		 πεπτώκοι,
πεπτωκοίη		 πεπτώκοιτον πεπτωκοίτην πεπτώκοιμεν πεπτώκοιτε πεπτώκοιεν
imperative   πέπτωκε πεπτωκέτω πεπτώκετον πεπτωκέτων   πεπτώκετε πεπτωκόντων
active
infinitive πεπτωκέναι
participle m πεπτωκώς,
πεπτεώς,
πεπτηώς
f πεπτωκυῖᾰ,
πεπτευῖᾰ,
πεπτηυῖᾰ
n πεπτωκός,
πεπτεός,
πεπτηός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπτώκειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπτώκειν,
ἐπεπτώκη		 ἐπεπτώκεις,
ἐπεπτώκης		 ἐπεπτώκει(ν) ἐπεπτώκετον ἐπεπτωκέτην ἐπεπτώκεμεν ἐπεπτώκετε ἐπεπτώκεσᾰν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.