πιο

From Byzantine Greek πλιό (plió), from πλέο (pléo), from Ancient Greek πλέον (pléon).[1]

• IPA^(key): [ˈpço]
• Homophone: ποιο (poio)

πιο • (pio)

1. more

• Used to make comparative forms:

  with adjectives:

  το μέλι είναι πιο γλυκό ― to méli eínai pio glykó ― honey is sweeter

  with adverbs:

  Ο Ιωάννης τρέχει πιο γρήγορα ― O Ioánnis tréchei pio grígora ― Ianis runs faster

• Used to make relative superlative forms with adjectives:

  Ο Χάρι είναι ο πιο έξυπνος ο μαθητής. ― O Chári eínai o pio éxypnos o mathitís. ― Harry is the cleverest pupil.

  Η Ελένη της Τροίας ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. ― I Eléni tis Troías ítan i pio ómorfi gynaíka. ― Helen of Troy was the most beautiful woman.