ποιμενικός

Ancient Greek

Etymology

From ποιμήν (poimḗn, “shepherd”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.me.ni.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.mɛ.niˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /py.me.niˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.me.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.me.niˈkos/

Adjective

ποιμενῐκός • (poimenikós) m (feminine ποιμενῐκή, neuter ποιμενῐκόν); first/second declension

Pertaining to a shepherd.
- 93/94, Josephus, Jewish Antiquities, 1, 53, in Henry St. John Thackeray (tr. & ed.), Josephus with an English translation, vol. 4 (Jewish Antiquities, books I–IV), LCL, pages 24-25. Translation by Thackeray, including in square brackets his footnote.
  Ἄβελος μὲν γὰρ ὁ νεώτερος δικαιοσύνης ἐπεμελεῖτο καὶ πᾶσι τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ πραττομένοις παρεῖναι τὸν θεὸν νομίζων ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς δ’ ἦν ὁ βίος αὐτῷ:
  Ábelos mèn gàr ho neṓteros dikaiosúnēs epemeleîto kaì pâsi toîs hup’ autoû prattoménois pareînai tòn theòn nomízōn aretês proenóei, poimenikòs d’ ên ho bíos autôi:
  Abel, the younger, had respect for justice [Or "righteousness".] and, believing that God was with him in all his actions, paid heed to virtue ; he led the life of a shepherd.

Inflection

First and second declension of ποιμενῐκός; ποιμενῐκή; ποιμενῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ποιμενῐκός poimenikós	ποιμενῐκή poimenikḗ	ποιμενῐκόν poimenikón	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenikā́	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκοί poimenikoí	ποιμενῐκαί poimenikaí	ποιμενῐκᾰ́ poimeniká
Genitive	ποιμενῐκοῦ poimenikoû	ποιμενῐκῆς poimenikês	ποιμενῐκοῦ poimenikoû	ποιμενῐκοῖν poimenikoîn	ποιμενῐκαῖν poimenikaîn	ποιμενῐκοῖν poimenikoîn	ποιμενῐκῶν poimenikôn	ποιμενῐκῶν poimenikôn	ποιμενῐκῶν poimenikôn
Dative	ποιμενῐκῷ poimenikôi	ποιμενῐκῇ poimenikêi	ποιμενῐκῷ poimenikôi	ποιμενῐκοῖν poimenikoîn	ποιμενῐκαῖν poimenikaîn	ποιμενῐκοῖν poimenikoîn	ποιμενῐκοῖς poimenikoîs	ποιμενῐκαῖς poimenikaîs	ποιμενῐκοῖς poimenikoîs
Accusative	ποιμενῐκόν poimenikón	ποιμενῐκήν poimenikḗn	ποιμενῐκόν poimenikón	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenikā́	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκούς poimenikoús	ποιμενῐκᾱ́ς poimenikā́s	ποιμενῐκᾰ́ poimeniká
Vocative	ποιμενῐκέ poimeniké	ποιμενῐκή poimenikḗ	ποιμενῐκόν poimenikón	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenikā́	ποιμενῐκώ poimenikṓ	ποιμενῐκοί poimenikoí	ποιμενῐκαί poimenikaí	ποιμενῐκᾰ́ poimeniká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ποιμενῐκῶς poimenikôs			ποιμενῐκώτερος poimenikṓteros			ποιμενῐκώτᾰτος poimenikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.