προβάλλω

Ancient Greek

Etymology

From πρό (pró, “before”) +‎ βάλλω (bállō, “throw, cast”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.bál.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈbal.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈβal.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈval.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈva.lo/

Verb

προβᾰ́λλω • (probállō)

(active)
1. to throw or lay before, throw to
  - Homer, Odyssey 5.331
2. to put forward as a defense
  - Plato, The Sophist 261A
  1. to put forward, begin
    - Homer, Iliad 11.529
  2. to put forward as an argument or plea
    - Sophocles, Women of Trachis 810
  3. to put forward or propose for an office
    - Andocides, Collected Works 17.19
  4. to propose a question, task, problem, riddle
    - Aristophanes, The Clouds 757
  5. to put forth beyond
    - Sophocles, Electra 740
3. to expose, give up
  - Herodotus, Histories 7.141
4. to send forth, emit
  - Dioscorides, Materia medica 4.50
5. (intransitive) to fall forward
  - Scholium on Aristophanes' Birds 487
(medium and perfect passive)
1. to throw or toss before one, to throw away, expose
  - Sophocles, Philoctetes 1007
  1. to lay before or first
    - Homer, Iliad 23.255
  2. to set before oneself, propose to oneself
    - Hesiod, Works and Days 777
  3. to put forward, propose for election
    - Herodotus, Histories 1.98
2. to throw beyond, beat in throwing; to surpass, excel
  - Homer, Iliad 19.218
3. to hold before oneself so as to protect
  - Tyrtaeus 12.3
  1. (metaphoric) to put forward
    - Homer, Iliad 293.20
    1. to bring forward or cite on one's own part, in defense
      - Plato, Laches 201B
  2. to put before
    - The Histories, 3.72,9
4. (Attic law) to accuse a person before the Ecclesia by the process called προβολή (probolḗ), literally to present him as guilty of the offense
  - Demosthenes 514.6

Inflection

Present: προβάλλω, προβάλλομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβάλλω	προβάλλεις	προβάλλει	προβάλλετον	προβάλλετον	προβάλλομεν	προβάλλετε	προβάλλουσῐ(ν)
	subjunctive	προβάλλω	προβάλλῃς	προβάλλῃ	προβάλλητον	προβάλλητον	προβάλλωμεν	προβάλλητε	προβάλλωσῐ(ν)
	optative	προβάλλοιμῐ	προβάλλοις	προβάλλοι	προβάλλοιτον	προβαλλοίτην	προβάλλοιμεν	προβάλλοιτε	προβάλλοιεν
	imperative		πρόβαλλε	προβαλλέτω	προβάλλετον	προβαλλέτων		προβάλλετε	προβαλλόντων
middle/ passive	indicative	προβάλλομαι	προβάλλει/ προβάλλῃ	προβάλλεται	προβάλλεσθον	προβάλλεσθον	προβαλλόμεθᾰ	προβάλλεσθε	προβάλλονται
	subjunctive	προβάλλωμαι	προβάλλῃ	προβάλληται	προβάλλησθον	προβάλλησθον	προβαλλώμεθᾰ	προβάλλησθε	προβάλλωνται
	optative	προβαλλοίμην	προβάλλοιο	προβάλλοιτο	προβάλλοισθον	προβαλλοίσθην	προβαλλοίμεθᾰ	προβάλλοισθε	προβάλλοιντο
	imperative		προβάλλου	προβαλλέσθω	προβάλλεσθον	προβαλλέσθων		προβάλλεσθε	προβαλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προβάλλειν				προβάλλεσθαι
participle		προβάλλων, προβάλλουσᾰ, πρόβαλλον				προβαλλόμενος, προβαλλομένη, προβαλλόμενον

Future: προβαλῶ, προβαλοῦμαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβαλῶ/ προβαλέω	προβαλεῖς	προβαλεῖ	προβαλεῖτον	προβαλεῖτον	προβαλοῦμεν	προβαλεῖτε	προβαλοῦσῐ(ν)
active	optative	προβαλοίην/ προβαλοῖμῐ	προβαλοίης/ προβαλοῖς	προβαλοίη/ προβαλοῖ	προβαλοῖτον	προβαλοίτην	προβαλοῖμεν	προβαλοῖτε	προβαλοῖεν
middle	indicative	προβαλοῦμαι	προβαλῇ/ προβαλεῖ	προβαλεῖται	προβαλεῖσθον	προβαλεῖσθον	προβαλούμεθᾰ	προβαλεῖσθε	προβαλοῦνται
middle	optative	προβαλοίμην	προβαλοῖο	προβαλοῖτο	προβαλοῖσθον	προβαλοίσθην	προβαλοίμεθᾰ	προβαλοῖσθε	προβαλοῖντο
		active				middle
infinitive		προβαλεῖν				προβαλεῖσθαι
participle		προβαλῶν, προβαλοῦσᾰ, προβαλοῦν				προβαλούμενος, προβαλουμένη, προβαλούμενον

Aorist: προβάλεσκον, προβαλεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβάλεσκον	προβάλεσκες	προβάλεσκε	προβαλέσκετον	προβαλεσκέτην	προβαλέσκομεν	προβαλέσκετε	προβάλεσκον
	subjunctive	προβαλέσκω	προβαλέσκῃς	προβαλέσκῃ	προβαλέσκητον	προβαλέσκητον	προβαλέσκωμεν	προβαλέσκητε	προβαλέσκωσῐ(ν)
	optative	προβαλέσκοιμῐ	προβαλέσκοις	προβαλέσκοι	προβαλέσκοιτον	προβαλεσκοίτην	προβαλέσκοιμεν	προβαλέσκοιτε	προβαλέσκοιεν
	imperative		πρόβαλεσκε	προβαλεσκέτω	προβαλέσκετον	προβαλεσκέτων		προβαλέσκετε	προβαλεσκόντων
middle	indicative	προβαλεσκόμην	προβαλέσκου	προβαλέσκετο	προβαλέσκεσθον	προβαλεσκέσθην	προβαλεσκόμεθᾰ	προβαλέσκεσθε	προβαλέσκοντο
	subjunctive	προβαλέσκωμαι	προβαλέσκῃ	προβαλέσκηται	προβαλέσκησθον	προβαλέσκησθον	προβαλεσκώμεθᾰ	προβαλέσκησθε	προβαλέσκωνται
	optative	προβαλεσκοίμην	προβαλέσκοιο	προβαλέσκοιτο	προβαλέσκοισθον	προβαλεσκοίσθην	προβαλεσκοίμεθᾰ	προβαλέσκοισθε	προβαλέσκοιντο
	imperative		προβαλεσκοῦ	προβαλεσκέσθω	προβαλέσκεσθον	προβαλεσκέσθων		προβαλέσκεσθε	προβαλεσκέσθων
		active				middle
infinitive		προβαλεσκεῖν				προβαλεσκέσθαι
participle	m	προβαλεσκών				προβαλεσκόμενος
	f	προβαλεσκοῦσᾰ				προβαλεσκομένη
	n	προβαλεσκόν				προβαλεσκόμενον

Perfect: προβέβληκα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβέβληκα	προβέβληκας	προβέβληκε	προβεβλήκατον	προβεβλήκατον	προβεβλήκαμεν	προβεβλήκατε	προβεβλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προβεβληκὼς ὦ/ προβεβλήκω	προβεβληκὼς ᾖς/ προβεβλήκῃς	προβεβληκὼς ᾖ/ προβεβλήκῃ	προβεβληκότε ἦτον/ προβεβλήκητον	προβεβληκότε ἦτον/ προβεβλήκητον	προβεβληκότες ὦμεν/ προβεβλήκωμεν	προβεβληκότες ἦτε/ προβεβλήκητε	προβεβληκότες ὦσῐ(ν)/ προβεβλήκωσῐ(ν)
	optative	προβεβληκὼς εἴην/ προβεβλήκοιμῐ/ προβεβληκοίην	προβεβληκὼς εἴης/ προβεβλήκοις/ προβεβληκοίης	προβεβληκὼς εἴη/ προβεβλήκοι/ προβεβληκοίη	προβεβληκότε εἴητον/ προβεβληκότε εἶτον/ προβεβλήκοιτον	προβεβληκὀτε εἰήτην/ προβεβληκότε εἴτην/ προβεβληκοίτην	προβεβληκότες εἴημεν/ προβεβληκότες εἶμεν/ προβεβλήκοιμεν	προβεβληκότες εἴητε/ προβεβληκότες εἶτε/ προβεβλήκοιτε	προβεβληκότες εἴησαν/ προβεβληκότε εἶεν/ προβεβλήκοιεν
	imperative		προβεβληκὼς ἴσθῐ	προβεβληκὼς ἔστω	προβεβληκότε ἔστον	προβεβληκότε ἔστων		προβεβληκότες ἔστε	προβεβληκότες ὄντων
		infinitive				participle
active		προβεβληκέναι				προβεβληκώς, προβεβληκυῖα, προβεβληκός