σαρκοκόλλα

Ancient Greek

From σάρξ (sárx, “flesh”) +‎ κόλλα (kólla, “glue”).

σαρκοκόλλᾰ • (sarkokólla) f (genitive σαρκοκόλλης); first declension

First declension of ἡ σαρκοκόλλᾰ; τῆς σαρκοκόλλης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σαρκοκόλλᾰ hē sarkokólla	τὼ σαρκοκόλλᾱ tṑ sarkokóllā	αἱ σαρκοκόλλαι hai sarkokóllai
Genitive	τῆς σαρκοκόλλης tês sarkokóllēs	τοῖν σαρκοκόλλαιν toîn sarkokóllain	τῶν σαρκοκολλῶν tôn sarkokollôn
Dative	τῇ σαρκοκόλλῃ têi sarkokóllēi	τοῖν σαρκοκόλλαιν toîn sarkokóllain	ταῖς σαρκοκόλλαις taîs sarkokóllais
Accusative	τὴν σαρκοκόλλᾰν tḕn sarkokóllan	τὼ σαρκοκόλλᾱ tṑ sarkokóllā	τᾱ̀ς σαρκοκόλλᾱς tā̀s sarkokóllās
Vocative	σαρκοκόλλᾰ sarkokólla	σαρκοκόλλᾱ sarkokóllā	σαρκοκόλλαι sarkokóllai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.