σκάνδιξ

Ancient Greek

According to Beekes, of Pre-Greek origin.

σκάνδῑξ • (skándīx) f (genitive σκάνδῑκος); third declension

Third declension of ἡ σκάνδῑξ; τῆς σκάνδῑκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σκάνδῑξ hē skándīx	τὼ σκάνδῑκε tṑ skándīke	αἱ σκάνδῑκες hai skándīkes
Genitive	τῆς σκάνδῑκος tês skándīkos	τοῖν σκανδῑ́κοιν toîn skandī́koin	τῶν σκανδῑ́κων tôn skandī́kōn
Dative	τῇ σκάνδῑκῐ têi skándīki	τοῖν σκανδῑ́κοιν toîn skandī́koin	ταῖς σκάνδῑξῐ / σκάνδῑξῐν taîs skándīxi(n)
Accusative	τὴν σκάνδῑκᾰ tḕn skándīka	τὼ σκάνδῑκε tṑ skándīke	τᾱ̀ς σκάνδῑκᾰς tā̀s skándīkas
Vocative	σκάνδῑξ skándīx	σκάνδῑκε skándīke	σκάνδῑκες skándīkes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

σκάνδιξ in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σκάνδιξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.