στρόβιλος

Ancient Greek

Etymology

From στρόβος (stróbos, “whirl”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stró.bi.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstro.bi.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstro.βi.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstro.vi.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈstro.vi.los/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ι by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Noun

στρόβιλος • (stróbilos) m (genitive στροβίλου); second declension

A round ball
A spinning top
A cyclone, a whirlwind
A twist or turn in music
A whirling dance, a pirouette
(botany) A pinecone
A fir, a pine, especially the Swiss stone pine (Pinus cembra)
A winch or perhaps a rotating shaft

Inflection

Second declension of ὁ στρόβιλος; τοῦ στροβίλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στρόβιλος ho stróbilos	τὼ στροβίλω tṑ strobílō	οἱ στρόβιλοι hoi stróbiloi
Genitive	τοῦ στροβίλου toû strobílou	τοῖν στροβίλοιν toîn strobíloin	τῶν στροβίλων tôn strobílōn
Dative	τῷ στροβίλῳ tôi strobílōi	τοῖν στροβίλοιν toîn strobíloin	τοῖς στροβίλοις toîs strobílois
Accusative	τὸν στρόβιλον tòn stróbilon	τὼ στροβίλω tṑ strobílō	τοὺς στροβίλους toùs strobílous
Vocative	στρόβιλε stróbile	στροβίλω strobílō	στρόβιλοι stróbiloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

στροβιλᾶς (strobilâs)
στροβιλέα (strobiléa)
στροβιλεϊνόν (strobileïnón)
στροβιλέω (strobiléō)
στροβιλεών (strobileṓn)
στροβίλη (strobílē)
στροβιλίζω (strobilízō)
στροβίλινος (strobílinos)
στροβίλιον (strobílion)
στροβιλίτης (strobilítēs)
στροβιλοειδής (strobiloeidḗs)
στροβιλόω (strobilóō)
στροβιλώδης (strobilṓdēs)

Descendants

English: strobilus