φρύγω

Ancient Greek

Alternative forms

φρύσσω (phrússō)
φρύττω (phrúttō)

Etymology

Probably a borrowing from the same Proto-Indo-European source as Latin frigo and Sanskrit भृज्जति (bhṛjjati, “to roast, grill, fry”).[1][2]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰry̌ː.ɡɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰry.ɡo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸry.ɣo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfry.ɣo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfri.ɣo/

Verb

φρῡ́γω • (phrū́gō)

to roast

Conjugation

Present: φρῡ́γω, φρῡ́γομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φρῡ́γω	φρῡ́γεις	φρῡ́γει	φρῡ́γετον	φρῡ́γετον	φρῡ́γομεν	φρῡ́γετε	φρῡ́γουσῐ(ν)
	subjunctive	φρῡ́γω	φρῡ́γῃς	φρῡ́γῃ	φρῡ́γητον	φρῡ́γητον	φρῡ́γωμεν	φρῡ́γητε	φρῡ́γωσῐ(ν)
	optative	φρῡ́γοιμῐ	φρῡ́γοις	φρῡ́γοι	φρῡ́γοιτον	φρῡγοίτην	φρῡ́γοιμεν	φρῡ́γοιτε	φρῡ́γοιεν
	imperative		φρῦγε	φρῡγέτω	φρῡ́γετον	φρῡγέτων		φρῡ́γετε	φρῡγόντων
middle/ passive	indicative	φρῡ́γομαι	φρῡ́γῃ, φρῡ́γει	φρῡ́γεται	φρῡ́γεσθον	φρῡ́γεσθον	φρῡγόμεθᾰ	φρῡ́γεσθε	φρῡ́γονται
	subjunctive	φρῡ́γωμαι	φρῡ́γῃ	φρῡ́γηται	φρῡ́γησθον	φρῡ́γησθον	φρῡγώμεθᾰ	φρῡ́γησθε	φρῡ́γωνται
	optative	φρῡγοίμην	φρῡ́γοιο	φρῡ́γοιτο	φρῡ́γοισθον	φρῡγοίσθην	φρῡγοίμεθᾰ	φρῡ́γοισθε	φρῡ́γοιντο
	imperative		φρῡ́γου	φρῡγέσθω	φρῡ́γεσθον	φρῡγέσθων		φρῡ́γεσθε	φρῡγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φρῡ́γειν				φρῡ́γεσθαι
participle	m	φρῡ́γων				φρῡγόμενος
	f	φρῡ́γουσᾰ				φρῡγομένη
	n	φρῦγον				φρῡγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: φρύξω, φρύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φρύξω	φρύξεις	φρύξει	φρύξετον	φρύξετον	φρύξομεν	φρύξετε	φρύξουσῐ(ν)
active	optative	φρύξοιμῐ	φρύξοις	φρύξοι	φρύξοιτον	φρυξοίτην	φρύξοιμεν	φρύξοιτε	φρύξοιεν
middle	indicative	φρύξομαι	φρύξῃ, φρύξει	φρύξεται	φρύξεσθον	φρύξεσθον	φρυξόμεθᾰ	φρύξεσθε	φρύξονται
middle	optative	φρυξοίμην	φρύξοιο	φρύξοιτο	φρύξοισθον	φρυξοίσθην	φρυξοίμεθᾰ	φρύξοισθε	φρύξοιντο
		active			middle
infinitive		φρύξειν			φρύξεσθαι
participle	m	φρύξων			φρυξόμενος
	f	φρύξουσᾰ			φρυξομένη
	n	φρῦξον			φρυξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔφρυξᾰ, ἐφρυξᾰ́μην, ἐφρύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφρυξᾰ	ἔφρυξᾰς	ἔφρυξε(ν)	ἐφρύξᾰτον	ἐφρυξᾰ́την	ἐφρύξᾰμεν	ἐφρύξᾰτε	ἔφρυξᾰν
	subjunctive	φρύξω	φρύξῃς	φρύξῃ	φρύξητον	φρύξητον	φρύξωμεν	φρύξητε	φρύξωσῐ(ν)
	optative	φρύξαιμῐ	φρύξειᾰς, φρύξαις	φρύξειε(ν), φρύξαι	φρύξαιτον	φρυξαίτην	φρύξαιμεν	φρύξαιτε	φρύξειᾰν, φρύξαιεν
	imperative		φρῦξον	φρυξᾰ́τω	φρύξᾰτον	φρυξᾰ́των		φρύξᾰτε	φρυξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφρυξᾰ́μην	ἐφρύξω	ἐφρύξᾰτο	ἐφρύξᾰσθον	ἐφρυξᾰ́σθην	ἐφρυξᾰ́μεθᾰ	ἐφρύξᾰσθε	ἐφρύξᾰντο
	subjunctive	φρύξωμαι	φρύξῃ	φρύξηται	φρύξησθον	φρύξησθον	φρυξώμεθᾰ	φρύξησθε	φρύξωνται
	optative	φρυξαίμην	φρύξαιο	φρύξαιτο	φρύξαισθον	φρυξαίσθην	φρυξαίμεθᾰ	φρύξαισθε	φρύξαιντο
	imperative		φρῦξαι	φρυξᾰ́σθω	φρύξᾰσθον	φρυξᾰ́σθων		φρύξᾰσθε	φρυξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφρύχθην	ἐφρύχθης	ἐφρύχθη	ἐφρύχθητον	ἐφρυχθήτην	ἐφρύχθημεν	ἐφρύχθητε	ἐφρύχθησᾰν
	subjunctive	φρυχθῶ	φρυχθῇς	φρυχθῇ	φρυχθῆτον	φρυχθῆτον	φρυχθῶμεν	φρυχθῆτε	φρυχθῶσῐ(ν)
	optative	φρυχθείην	φρυχθείης	φρυχθείη	φρυχθεῖτον, φρυχθείητον	φρυχθείτην, φρυχθειήτην	φρυχθεῖμεν, φρυχθείημεν	φρυχθεῖτε, φρυχθείητε	φρυχθεῖεν, φρυχθείησᾰν
	imperative		φρύχθητῐ	φρυχθήτω	φρύχθητον	φρυχθήτων		φρύχθητε	φρυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φρῦξαι			φρύξᾰσθαι		φρυχθῆναι
participle	m	φρύξᾱς			φρυξᾰ́μενος		φρυχθείς
	f	φρύξᾱσᾰ			φρυξᾰμένη		φρυχθεῖσᾰ
	n	φρῦξᾰν			φρυξᾰ́μενον		φρυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέρφρυγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πέρφρυγμαι	πέρφρυξαι	πέρφρυκται	πέρφρυχθον	πέρφρυχθον	περφρύγμεθᾰ	πέρφρυχθε	περφρύγᾰται
	subjunctive	περφρυγμένος ὦ	περφρυγμένος ᾖς	περφρυγμένος ᾖ	περφρυγμένω ἦτον	περφρυγμένω ἦτον	περφρυγμένοι ὦμεν	περφρυγμένοι ἦτε	περφρυγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	περφρυγμένος εἴην	περφρυγμένος εἴης	περφρυγμένος εἴη	περφρυγμένοι εἴητον/εἶτον	περφρυγμένω εἰήτην/εἴτην	περφρυγμένοι εἴημεν/εἶμεν	περφρυγμένοι εἴητε/εἶτε	περφρυγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέρφρυξο	περφρύχθω	πέρφρυχθον	περφρύχθων		πέρφρυχθε	περφρύχθων
						middle/passive
infinitive						περφρῦχθαι
participle	m					περφρυγμένος
	f					περφρυγμένη
	n					περφρυγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

καταφρύγω (kataphrúgō, “to burn away”)
φρυγανίζω (phruganízō, “to gather firewood”)
φρυγανισμός (phruganismós, “gathering of firewood”)
φρυγανίτης (phruganítēs, “for fuel”)
φρύγανον (phrúganon, “dry twigs”)
φρυγανώδης (phruganṓdēs, “of brushwood”)

References

Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, page 1594
De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill