йылме
Eastern Mari
Йылме (1)
Etymology
From Proto-Finno-Ugric *ńälmä (“tongue”), compare Hungarian nyelv.
Noun
йылме • (jəlme)
- (body) tongue (organ in the mouth used for moving food around, tasting, and speaking)
- йылме дене нулаш — to lick with one's tongue
- йылмaым пурлащ — to bite one's tongue
- йылмaым кучаш — to hold one's tongue, to keep one's mouth shut
- (linguistics) language (a set of words and grammar rules understood and used for communication by a given community)
- марий йылме — the Mari language
- финн йылме-влак — Finnish (= Balto-Fennic) languages
- йот йылме — a foreign language
- йылме-влакым тунемаш — to study languages
- йылмым туныкташ — to teach a language
- йылме курс — language course
- йылме закон — language law
- (stylistics) language (a specific way of using a language; a certain speech register)
- кутырымо йылме — spoken language
- литератур йылме — literary, standard language
Inflection
Possessed forms of йылме
| singular | plural | |
|---|---|---|
| 1st person | йылмeм | йылмына |
| 2nd person | йылмeт | йылмыда |
| 3rd person | йылмыже | йылмышт |
Declension of йылме (non-possessed forms)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | йылме (jəlme) | йылме-влак (jəlme-vlak) |
| accusative | йылмым (jəlməm) | йылме-влакым (jəlme-vlakəm) |
| genitive | йылмын (jəlmən) | йылме-влакын (jəlme-vlakən) |
| dative | йылмылан (jəlməlan) | йылме-влаклан (jəlme-vlaklan) |
| comitative | йылмыге (jəlməge) | йылме-влакге (jəlme-vlakge) |
| comparative | йылмыла (jəlməla) | йылме-влакла (jəlme-vlakla) |
| inessive | йылмыште (jəlməšte) | йылме-влакыште (jəlme-vlakəšte) |
| illative (short) | йылмыш (jəlməš) | йылме-влакыш (jəlme-vlakəš) |
| illative (long) | йылмышке (jəlməške) | йылме-влакышке (jəlme-vlakəške) |
| lative | йылмеш (jəlmeš) | йылме-влакеш (jəlme-vlakeš) |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.