кент

Kazakh
Cyrillic кент (kent)
Arabic كەنت‎

Noun

кент • (kent)

  1. (archaic) city
  2. town
  3. Urban-type settlement

Declension
declension of кент
singular (жекеше) plural (көпше)
nominative (атау) кент (kent) кенттер (kentter)
genitive (ілік) кенттің (kenttiñ) кенттердің (kentterdiñ)
dative (барыс) кентке (kentke) кенттерге (kentterge)
accusative (табыс) кентті (kentti) кенттерді (kentterdi)
locative (жатыс) кентте (kentte) кенттерде (kentterde)
ablative (шығыс) кенттен (kentten) кенттерден (kentterden)
instrumental (көмектес) кентпен (kentpen) кенттермен (kenttermen)

See also

Russian

Etymology

Borrowed from Chechen кӏант (ḳant, “son", "boy", "fine young man", "dare-devil”).

Pronunciation
  • IPA(key): [kʲent]

Noun

кент • (kent) m anim (genitive кента́, nominative plural кенты́, genitive plural кенто́в)

  1. (slang) dude, guy, homey

Declension
Declension of кент (anim masc-form hard-stem accent-b) 
singular plural
nominative ке́нт
ként		 кенты́
kentý
genitive кента́
kentá		 кенто́в
kentóv
dative кенту́
kentú		 кента́м
kentám
accusative кента́
kentá		 кенто́в
kentóv
instrumental кенто́м
kentóm		 кента́ми
kentámi
prepositional кенте́
kenté		 кента́х
kentáx

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.