արբ-
See also: արբ
Old Armenian
Etymology
From Proto-Indo-European *sr̥bʰ-, zero-grade aorist of *srebʰ- (“to sip, gulp, suck (in)”).[1][2][3]
Usage notes
This root serves as the aorist stem of the suppletive verb ըմպեմ (əmpem).
Derived terms
- անարբ (anarb)
- աշխարհարբոյց (ašxarharboycʿ)
- արբ (arb)
- արբեալ (arbeal)
- արբելիք (arbelikʿ)
- արբենամ (arbenam)
- արբեցող (arbecʿoł)
- արբեցութիւն (arbecʿutʿiwn)
- արբեցումն (arbecʿumn)
- արբեցուցանեմ (arbecʿucʿanem)
- արբեցուցիչ (arbecʿucʿičʿ)
- արբեցօղ (arbecʿōł)
- արբիմ (arbim)
- արբումն (arbumn)
- արբուն (arbun)
- արբուցանեմ (arbucʿanem)
- արբուցիչ (arbucʿičʿ)
- արբուցումն (arbucʿumn)
- արեանարբու (areanarbu)
- արիւնարբու (ariwnarbu)
- արիւնարբութիւն (ariwnarbutʿiwn)
- գինարբու (ginarbu)
- գինարբութիւն (ginarbutʿiwn)
- գինարբումն (ginarbumn)
- գինարբուք (ginarbukʿ)
- գիներբու (ginerbu)
- գիներբուք (ginerbukʿ)
- դառնարբոյց (daṙnarboycʿ)
- կաթնարբու (katʿnarbu)
- հարբեցեալ (harbecʿeal)
- հարբեցութիւն (harbecʿutʿiwn)
- մահարբոյց (maharboycʿ)
- պղտորարբութիւն (płtorarbutʿiwn)
- ջրարբ (ǰrarb)
- ջրարբեցութիւն (ǰrarbecʿutʿiwn)
- ջրարբի (ǰrarbi)
- ջրարբիմ (ǰrarbim)
- ջրարբութիւն (ǰrarbutʿiwn)
- վտակարբու (vtakarbu)
References
- Ačaṙyan, Hračʿya (1940) Hayocʿ lezvi patmutʿyun [History of the Armenian Language] (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, pages 38–39
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “արբ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
- Martirosyan, Hrach (2010), “*arb-”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 129
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.