արդուած
Old Armenian
Etymology
From արդեմ (ardem) + -ուած (-uac).
Noun
արդուած • (arduac)
- formation; composition
Declension
o-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | արդուած (arduac) | արդուածք (arduackʿ) | |
| genitive | արդուածոյ (arduacoy) | արդուածոց (arduacocʿ) | |
| dative | արդուածոյ (arduacoy) | արդուածոց (arduacocʿ) | |
| accusative | արդուած (arduac) | արդուածս (arduacs) | |
| ablative | արդուածոյ (arduacoy) | արդուածոց (arduacocʿ) | |
| instrumental | արդուածով (arduacov) | արդուածովք (arduacovkʿ) | |
| locative | արդուած (arduac) | արդուածս (arduacs) |
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “արդուած”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.