ընդարմանամ
Old Armenian
Verb
ընդարմանամ • (əndarmanam) (aorist indicative ընդարմացայ)
- to be astounded, stricken with amazement; to be rendered senseless, benumbed, deadened
- ընդարմանալ ի ցրտոյ ― əndarmanal i cʿrtoy ― to be benumbed with cold, to be frozen, to become torpid
- ընդարմանալ աչօք յիմն ― əndarmanal ačʿōkʿ yimn ― to gaze at, to stare at
- ընդարմանալ զբաղանօք ― əndarmanal zbałanōkʿ ― to preoccupy oneself, to plunge in, to engulf oneself
- զբազմակոյտ ոսկերաց նորա ընդարմացոյց ― zbazmakoyt oskeracʿ nora əndarmacʿoycʿ ― he has benumbed the multitude of his bones
- ընդարմացեալ ― əndarmacʿeal ― numbed, dull; chill, stupid
Conjugation
mediopassive
| infinitive | ընդարմանալ (əndarmanal) | participle | ընդարմացեալ (əndarmacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | ընդարմացուցանեմ (əndarmacʿucʿanem) | aorist stem | ընդարմաց- (əndarmacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդարմանամ (əndarmanam) | ընդարմանաս (əndarmanas) | ընդարմանայ (əndarmanay) | ընդարմանամք (əndarmanamkʿ) | ընդարմանայք (əndarmanaykʿ) | ընդարմանան (əndarmanan) | |
| imperfect | ընդարմանայի (əndarmanayi) | ընդարմանայիր (əndarmanayir) | ընդարմանայր (əndarmanayr) | ընդարմանայաք (əndarmanayakʿ) | ընդարմանայիք (əndarmanayikʿ) | ընդարմանային (əndarmanayin) | |
| aorist | ընդարմացայ (əndarmacʿay) | ընդարմացար (əndarmacʿar) | ընդարմացաւ (əndarmacʿaw) | ընդարմացաք (əndarmacʿakʿ) | ընդարմացայք (əndarmacʿaykʿ) | ընդարմացան (əndarmacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդարմանայցիմ (əndarmanaycʿim) | ընդարմանայցիս (əndarmanaycʿis) | ընդարմանայցի (əndarmanaycʿi) | ընդարմանայցիմք (əndarmanaycʿimkʿ) | ընդարմանայցիք (əndarmanaycʿikʿ) | ընդարմանայցին (əndarmanaycʿin) | |
| aorist | ընդարմացայց (əndarmacʿaycʿ) | ընդարմասցիս (əndarmascʿis) | ընդարմասցի (əndarmascʿi) | ընդարմասցուք (əndarmascʿukʿ) | ընդարմասջիք (əndarmasǰikʿ) | ընդարմասցին (əndarmascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընդարմացի՛ր (əndarmacʿír) | — | — | ընդարմացարո՛ւք (əndarmacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | ընդարմասջի՛ր (əndarmasǰír) | — | — | ընդարմասջի՛ք (əndarmasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընդարմանար (mí əndarmanar) | — | — | մի՛ ընդարմանայք (mí əndarmanaykʿ) | — | |
Descendants
- Armenian: ընդարմանալ (əndarmanal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “ընդարմանամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “ընդարմանամ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.