վայրենութիւն
Old Armenian
Noun
վայրենութիւն • (vayrenutʿiwn)
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | վայրենութիւն (vayrenutʿiwn) | վայրենութիւնք (vayrenutʿiwnkʿ) | |
| genitive | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
| dative | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
| accusative | վայրենութիւն (vayrenutʿiwn) | վայրենութիւնս (vayrenutʿiwns) | |
| ablative | վայրենութենէ (vayrenutʿenē) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
| instrumental | վայրենութեամբ (vayrenutʿeamb) | վայրենութեամբք (vayrenutʿeambkʿ) | |
| locative | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութիւնս (vayrenutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: վայրենություն (vayrenutʿyun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “վայրենութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.