וויגן

Yiddish

Etymology

From Middle High German wigen, formed from Old High German wige (“cradle”) (whence Yiddish וויג‎ (vig)).

Noun

וויגן • (vign) (past participle געוויגט‎ (gevigt))

  1. to swing, as though in a cradle; to rock back and forth

Conjugation
Conjugation of וויגן
infinitive וויגן
vign
present participle וויגנדיק‎
vigndik
past participle געוויגט‎
gevigt
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך וויג‎
ikh vig		 מיר וויגן
mir vign
דו וויגסט‎
du vigst		 איר וויגט‎
ir vigt
ער וויגט‎
er vigt		 זיי וויגן
zey vign
imperative וויג (דו)‎
vig (du)		 וויגט (איר)‎
vigt (ir)
Composed forms
past איך האָב געוויגט
ikh hob gevigt		 מיר האָבן געוויגט
mir hobn gevigt
דו האָסט געוויגט
du host gevigt		 איר האָט געוויגט
ir hot gevigt
ער האָט געוויגט
er hot gevigt		 זיי האָבן געוויגט
zey hobn gevigt
pluperfect איך האָב געהאַט געוויגט
ikh hob gehat gevigt		 מיר האָבן געהאַט געוויגט
mir hobn gehat gevigt
דו האָסט געהאַט געוויגט
du host gehat gevigt		 איר האָט געהאַט געוויגט
ir hot gehat gevigt
ער האָט געהאַט געוויגט
er hot gehat gevigt		 זיי האָבן געהאַט געוויגט
zey hobn gehat gevigt
future איך וועל וויגן
ikh vel vign		 מיר וועלן וויגן
mir veln vign
דו וועסט וויגן
du vest vign		 איר וועט וויגן
ir vet vign
ער וועט וויגן
er vet vign		 זיי וועלן וויגן
zey veln vign
future perfect איך וועל האָבן געוויגט
ikh vel hobn gevigt		 מיר וועלן האָבן געוויגט
mir veln hobn gevigt
דו וועסט האָבן געוויגט
du vest hobn gevigt		 איר וועט האָבן געוויגט
ir vet hobn gevigt
ער וועט האָבן געוויגט
er vet hobn gevigt		 זיי וועלן האָבן געוויגט
zey veln hobn gevigt

Derived terms

Noun

וויגן • (vign)

  1. plural of וויג‎ (vig)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.