קלינגען

Yiddish

Etymology

From Old High German klingan, from Proto-Germanic *klinganą.

Verb

קלינגען • (klingen) (past participle געקלונגען‎ (geklungen))

  1. to ring
  2. to call, to ring (to contact by telephone)

Conjugation
Conjugation of קלינגען
infinitive קלינגען
klingen
present participle קלינגענדיק‎
klingendik
past participle געקלונגען‎
geklungen
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך קלינג‎
ikh kling		 מיר קלינגען
mir klingen
דו קלינגסט‎
du klingst		 איר קלינגט‎
ir klingt
ער קלינגט‎
er klingt		 זיי קלינגען
zey klingen
imperative קלינג (דו)‎
kling (du)		 קלינגט (איר)‎
klingt (ir)
Composed forms
past איך האָב געקלונגען
ikh hob geklungen		 מיר האָבן געקלונגען
mir hobn geklungen
דו האָסט געקלונגען
du host geklungen		 איר האָט געקלונגען
ir hot geklungen
ער האָט געקלונגען
er hot geklungen		 זיי האָבן געקלונגען
zey hobn geklungen
pluperfect איך האָב געהאַט געקלונגען
ikh hob gehat geklungen		 מיר האָבן געהאַט געקלונגען
mir hobn gehat geklungen
דו האָסט געהאַט געקלונגען
du host gehat geklungen		 איר האָט געהאַט געקלונגען
ir hot gehat geklungen
ער האָט געהאַט געקלונגען
er hot gehat geklungen		 זיי האָבן געהאַט געקלונגען
zey hobn gehat geklungen
future איך וועל קלינגען
ikh vel klingen		 מיר וועלן קלינגען
mir veln klingen
דו וועסט קלינגען
du vest klingen		 איר וועט קלינגען
ir vet klingen
ער וועט קלינגען
er vet klingen		 זיי וועלן קלינגען
zey veln klingen
future perfect איך וועל האָבן געקלונגען
ikh vel hobn geklungen		 מיר וועלן האָבן געקלונגען
mir veln hobn geklungen
דו וועסט האָבן געקלונגען
du vest hobn geklungen		 איר וועט האָבן געקלונגען
ir vet hobn geklungen
ער וועט האָבן געקלונגען
er vet hobn geklungen		 זיי וועלן האָבן געקלונגען
zey veln hobn geklungen

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.