اعتراف کردن
Persian
Conjugation
اعتراف کردن (e'terâf kardán) |
infinitive بن واژه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
اعتراف کرد (e'terâf kard) |
past stem بن ماضی |
اعتراف کن (e'terâf kon) |
present stem بن مضارع | ||||||
اعتراف کرده (e'terâf kardé) |
past participle | اعتراف کننده (e'terâf konandé) |
present participle | ||||||
indicative | |||||||||
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
ما | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
من | past گذشته ساده |
اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
ما | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
من | aorist حال ساده |
اعتراف کردید (e'terâf kárdid) |
شما | اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
تو | اعتراف کنید (e'terâf kónid) |
شما | اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
تو | ||
اعتراف کردند (e'terâf kárdand) |
آنها | اعتراف کرد (e'terâf kard) |
وی | اعتراف کنند (e'terâf kónand) |
آنها | اعتراف کند (e'terâf kónad) |
وی | ||
اعتراف میکردیم (e'terâf mí-kardim) |
ما | اعتراف میکردم (e'terâf mí-kardam) |
من | past (imperfect) گذشته استمراری |
اعتراف میکنیم (e'terâf mí-konim) |
ما | اعتراف میکنم (e'terâf mí-konam) |
من | present (imperfect) حال استمراری |
اعتراف میکردید (e'terâf mí-kardid) |
شما | اعتراف میکردی (e'terâf mí-kardi) |
تو | اعتراف میکنید (e'terâf mí-konid) |
شما | اعتراف میکنی (e'terâf mí-koni) |
تو | ||
اعتراف میکردند (e'terâf mí-kardand) |
آنها | اعتراف میکرد (e'terâf mí-kard) |
وی | اعتراف میکنند (e'terâf mí-konand) |
آنها | اعتراف میکند (e'terâf mí-konad) |
وی | ||
داشتیم اعتراف میکردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
ما | داشتم اعتراف میکردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
من | past progressive گذشته مستمر |
داریم اعتراف میکنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
ما | دارم اعتراف میکنم (dấram e'terâf mí-konam) |
من | present progressive حال مستمر |
داشتید اعتراف میکردید (dấštid e'terâf mí-kardid) |
شما | داشتی اعتراف میکردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
تو | دارید اعتراف میکنید (dấrid e'terâf mí-konid) |
شما | داری اعتراف میکنی (dấri e'terâf mí-koni) |
تو | ||
داشتند اعتراف میکردند (dấštand e'terâf mí-kardand) |
آنها | داشت اعتراف میکرد (dâšt e'terâf mí-kard) |
وی | دارند اعتراف میکنند (dấrand e'terâf mí-konand) |
آنها | دارد اعتراف میکند (dấrad e'terâf mí-konad) |
وی | ||
اعتراف کردهایم (e'terâf kardé-im) |
ما | اعتراف کردهام (e'terâf kardé-am) |
من | present perfect حال کامل |
اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
ما | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
من | pluperfect گذشته کامل |
اعتراف کردهاید (e'terâf kardé-id) |
شما | اعتراف کردهای (e'terâf kardé-i) |
تو | اعتراف کرده بودید (e'terâf kardé búdid) |
شما | اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
تو | ||
اعتراف کردهاند (e'terâf kardé-and) |
آنها | اعتراف کرده است (e'terâf kardé ast) |
وی | اعتراف کرده بودند (e'terâf kardé búdand) |
آنها | اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
وی | ||
اعتراف خواهیم کرد (e'terâf xâhím kard) |
ما | اعتراف خواهم کرد (e'terâf xâhám kard) |
من | future آینده | |||||
اعتراف خواهید کرد (e'terâf xâhíd kard) |
شما | اعتراف خواهی کرد (e'terâf xâhí kard) |
تو | ||||||
اعتراف خواهند کرد (e'terâf xâhánd kard) |
آنها | اعتراف خواهد کرد (e'terâf xâhád kard) |
وی | ||||||
subjunctive | |||||||||
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
ما | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
من | past گذشته التزامی |
اعتراف بکنیم (e'terâf békonim) |
ما | اعتراف بکنم (e'terâf békonam) |
من | present حال التزامی |
اعتراف کرده باشید (e'terâf kardé bấšid) |
شما | اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
تو | اعتراف بکنید (e'terâf békonid) |
شما | اعتراف بکنی (e'terâf békoni) |
تو | ||
اعتراف کرده باشند (e'terâf kardé bấšand) |
آنها | اعتراف کرده باشد (e'terâf kardé bấšad) |
وی | اعتراف بکنند (e'terâf békonand) |
آنها | اعتراف بکند (e'terâf békonad) |
وی | ||
اعتراف بکنید (e'terâf békonid) |
شما | اعتراف بکن (e'terâf békon) |
تو | imperative دستوری |
اعتراف کردن (e'terâf kardán) |
infinitive | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
اعتراف کرد (e'terâf kard) |
past stem | اعتراف کن (e'terâf kon) |
present stem | ||||||
اعتراف کرده (e'terâf kardé) |
past participle | اعتراف کننده (e'terâf konandé) |
present participle | ||||||
indicative | |||||||||
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
ما | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
من | past | اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
ما | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
من | aorist |
اعتراف کردین (e'terâf kárdin) |
شما | اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
تو | اعتراف کنین (e'terâf kónin) |
شما | اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
تو | ||
اعتراف کردن (e'terâf kárdan) |
اونها | اعتراف کرد (e'terâf kárd) |
اون | اعتراف کنن (e'terâf kónan) |
اونها | اعتراف کنه (e'terâf kóne) |
اون | ||
اعتراف میکردیم (e'terâf mí-kardim) |
ما | اعتراف میکردم (e'terâf mí-kardam) |
من | past (imperfect) | اعتراف میکنیم (e'terâf mí-konim) |
ما | اعتراف میکنم (e'terâf mí-konam) |
من | present (imperfect) |
اعتراف میکردین (e'terâf mí-kardin) |
شما | اعتراف میکردی (e'terâf mí-kardi) |
تو | اعتراف میکنین (e'terâf mí-konin) |
شما | اعتراف میکنی (e'terâf mí-koni) |
تو | ||
اعتراف میکردن (e'terâf mí-kardan) |
اونها | اعتراف میکرد (e'terâf mí-kard) |
اون | اعتراف میکنن (e'terâf mí-konan) |
اونها | اعتراف میکنه (e'terâf mí-kone) |
اون | ||
داشتیم اعتراف میکردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
ما | داشتم اعتراف میکردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
من | past progressive | داریم اعتراف میکنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
ما | دارم اعتراف میکنم (dấram e'terâf mí-konam) |
من | present progressive |
داشتین اعتراف میکردین (dấštin e'terâf mí-kardin) |
شما | داشتی اعتراف میکردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
تو | دارین اعتراف میکنین (dấrin e'terâf mí-konin) |
شما | داری اعتراف میکنی (dấri e'terâf mí-koni) |
تو | ||
داشتن اعتراف میکردن (dấštan e'terâf mí-kardan) |
اونها | داشت اعتراف میکرد (dấšt e'terâf mí-kard) |
اون | دارن اعتراف میکنن (dấran e'terâf mí-konan) |
اونها | داره اعتراف میکنه (dấre e'terâf mí-kone) |
اون | ||
اعتراف کردهایم (e'terâf kardím) |
ما | اعتراف کردهام (e'terâf kardám) |
من | present perfect | اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
ما | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
من | pluperfect |
اعتراف کردهاین (e'terâf kardín) |
شما | اعتراف کردهای (e'terâf kardí) |
تو | اعتراف کرده بودین (e'terâf kardé búdin) |
شما | اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
تو | ||
اعتراف کردهان (e'terâf kardán) |
اونها | اعتراف کرده (e'terâf kardé) |
اون | اعتراف کرده بودن (e'terâf kardé búdan) |
اونها | اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
اون | ||
subjunctive | |||||||||
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
ما | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
من | past | اعتراف بکنیم (e'terâf bókonim) |
ما | اعتراف بکنم (e'terâf bókonam) |
من | present |
اعتراف کرده باشین (e'terâf kardé bấšin) |
شما | اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
تو | اعتراف بکنین (e'terâf bókonin) |
شما | اعتراف بکنی (e'terâf bókoni) |
تو | ||
اعتراف کرده باشن (e'terâf kardé bấšan) |
اونها | اعتراف کرده باشه (e'terâf kardé bấše) |
اون | اعتراف بکنن (e'terâf bókonan) |
اونها | اعتراف بکنه (e'terâf bókone) |
اون | ||
اعتراف بکنین (e'terâf bókonin) |
شما | اعتراف بکن (e'terâf bókon) |
تو | imperative |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.