ساربان

• ساروان‎ (sârevân)

Borrowed from either Parthian 𐫘𐫀𐫡𐫤‎ (sʾrt /sārt/, “caravan”) or Sogdian [script needed] (sʾrth /sārt/, “caravan”).

ساربان • (sârebân) (plural ساربانان‎ (sârebânân) or ساربان‌ها‎ (sârebân-hâ))

1. (archaic) caravanner, caravaneer (leader of caravan)
   • 12th century, Saadi, Divan (Ghazaliyyat), 268:

     ‏ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
     وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود‎

     ey sârebân âheste rân k-ârâm-e jânam mi-ravad
     v-ân del ke bâ xod dâštam bâ delsetânam mi-ravad

     (please add an English translation of this usage example)

2. (archaic) camel-keeper
   • 11th century, Abulfazl Bayhaqi, Tarikh-i Bayhaqi, Adib, page 453, cited in "ساربان", Dehkhoda Dictionary:

     ‏امیر حاجب سباشی را گفت ساربانان را بباید گفت تا اشتران دوردست تر نبرند.‎‎

     Amir Hâjeb Sabâši râ goft sârebânân râ bebâyad goft tâ oštorân dur-dast-tar nabarand.

     Amir Hajib told Sabashi that the camel-keepers should be told not to bring the camels any farther.

• قافله‌سالار‎ (qâfele-sâlâr)
• کاروان‌سالار‎ (kârvân-sâlâr)

• Dehkhoda, Ali-Akbar (1931–), “ساربان”, in Dehkhoda Dictionary Institute, editors, Dehkhoda Dictionary (in Persian), Tehran: University of Tehran Press