अनुज

Sanskrit

Etymology

अनु- (anu-, after) + (ja, born).

Noun

अनुज (anuja) m

  1. a younger brother

Declension

Masculine a-stem declension of अनुज
Nom. sg. अनुजः (anujaḥ)
Gen. sg. अनुजस्य (anujasya)
Singular Dual Plural
Nominative अनुजः (anujaḥ) अनुजौ (anujau) अनुजाः (anujāḥ)
Vocative अनुज (anuja) अनुजौ (anujau) अनुजाः (anujāḥ)
Accusative अनुजम् (anujam) अनुजौ (anujau) अनुजान् (anujān)
Instrumental अनुजेन (anujena) अनुजाभ्याम् (anujābhyām) अनुजैः (anujaiḥ)
Dative अनुजाय (anujāya) अनुजाभ्याम् (anujābhyām) अनुजेभ्यः (anujebhyaḥ)
Ablative अनुजात् (anujāt) अनुजाभ्याम् (anujābhyām) अनुजेभ्यः (anujebhyaḥ)
Genitive अनुजस्य (anujasya) अनुजयोः (anujayoḥ) अनुजानाम् (anujānām)
Locative अनुजे (anuje) अनुजयोः (anujayoḥ) अनुजेषु (anujeṣu)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.