कनीन
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-Aryan *kaníHnas, from Proto-Indo-Iranian *kaníHnas, from Proto-Indo-European *ken- (“new, fresh”) (whence also कन्या (kanyā́, “girl, virgin, daughter”)). Cognate with Avestan 𐬐𐬀𐬌𐬥𐬈 (kaine, “maiden”), Latin re-cēns (“recent; fresh; young”), Ancient Greek καινός (kainós, “new”).
Declension
| Masculine a-stem declension of कनीन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | कनीनः (kanīnaḥ) | ||
| Gen. sg. | कनीनस्य (kanīnasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | कनीनः (kanīnaḥ) | कनीनौ (kanīnau) | कनीनाः (kanīnāḥ) |
| Vocative | कनीन (kanīna) | कनीनौ (kanīnau) | कनीनाः (kanīnāḥ) |
| Accusative | कनीनम् (kanīnam) | कनीनौ (kanīnau) | कनीनान् (kanīnān) |
| Instrumental | कनीनेन (kanīnena) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनैः (kanīnaiḥ) |
| Dative | कनीनाय (kanīnāya) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनेभ्यः (kanīnebhyaḥ) |
| Ablative | कनीनात् (kanīnāt) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनेभ्यः (kanīnebhyaḥ) |
| Genitive | कनीनस्य (kanīnasya) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनानाम् (kanīnānām) |
| Locative | कनीने (kanīne) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनेषु (kanīneṣu) |
| Feminine ā-stem declension of कनीन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | कनीना (kanīnā) | ||
| Gen. sg. | कनीनायाः (kanīnāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | कनीना (kanīnā) | कनीने (kanīne) | कनीनाः (kanīnāḥ) |
| Vocative | कनीने (kanīne) | कनीने (kanīne) | कनीनाः (kanīnāḥ) |
| Accusative | कनीनाम् (kanīnām) | कनीने (kanīne) | कनीनाः (kanīnāḥ) |
| Instrumental | कनीनया (kanīnayā) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनाभिः (kanīnābhiḥ) |
| Dative | कनीनायै (kanīnāyai) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनाभ्यः (kanīnābhyaḥ) |
| Ablative | कनीनायाः (kanīnāyāḥ) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनाभ्यः (kanīnābhyaḥ) |
| Genitive | कनीनायाः (kanīnāyāḥ) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनानाम् (kanīnānām) |
| Locative | कनीनायाम् (kanīnāyām) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनासु (kanīnāsu) |
| Neuter a-stem declension of कनीन | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | कनीनम् (kanīnam) | ||
| Gen. sg. | कनीनस्य (kanīnasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | कनीनम् (kanīnam) | कनीने (kanīne) | कनीनानि (kanīnāni) |
| Vocative | कनीन (kanīna) | कनीने (kanīne) | कनीनानि (kanīnāni) |
| Accusative | कनीनम् (kanīnam) | कनीने (kanīne) | कनीनानि (kanīnāni) |
| Instrumental | कनीनेन (kanīnena) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनैः (kanīnaiḥ) |
| Dative | कनीनाय (kanīnāya) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनेभ्यः (kanīnebhyaḥ) |
| Ablative | कनीनात् (kanīnāt) | कनीनाभ्याम् (kanīnābhyām) | कनीनेभ्यः (kanīnebhyaḥ) |
| Genitive | कनीनस्य (kanīnasya) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनानाम् (kanīnānām) |
| Locative | कनीने (kanīne) | कनीनयोः (kanīnayoḥ) | कनीनेषु (kanīneṣu) |
References
- Monier Williams (1899), “कनीन”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0248.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.