कोकिल

Sanskrit

Etymology

Of onomatopoeic origin, mimicking the male bird's mating cry. Compare Latin cucūlus, English cuckoo, Ancient Greek κόκκῡξ (kókkūx), Polish kukułka.

Noun

कोकिल (kokila) m

  1. a cuckoo

Declension

Masculine a-stem declension of कोकिल
Nom. sg. कोकिलः (kokilaḥ)
Gen. sg. कोकिलस्य (kokilasya)
Singular Dual Plural
Nominative कोकिलः (kokilaḥ) कोकिलौ (kokilau) कोकिलाः (kokilāḥ)
Vocative कोकिल (kokila) कोकिलौ (kokilau) कोकिलाः (kokilāḥ)
Accusative कोकिलम् (kokilam) कोकिलौ (kokilau) कोकिलान् (kokilān)
Instrumental कोकिलेन (kokilena) कोकिलाभ्याम् (kokilābhyām) कोकिलैः (kokilaiḥ)
Dative कोकिलाय (kokilāya) कोकिलाभ्याम् (kokilābhyām) कोकिलेभ्यः (kokilebhyaḥ)
Ablative कोकिलात् (kokilāt) कोकिलाभ्याम् (kokilābhyām) कोकिलेभ्यः (kokilebhyaḥ)
Genitive कोकिलस्य (kokilasya) कोकिलयोः (kokilayoḥ) कोकिलानाम् (kokilānām)
Locative कोकिले (kokile) कोकिलयोः (kokilayoḥ) कोकिलेषु (kokileṣu)

Descendants

  • Hindi: कोयल (koyal)
  • Kannada: ಕೋಗಿಲೆ (kōgile)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.