मर्य

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *máryas, from Proto-Indo-Iranian *máryas, from Proto-Indo-European *méryos (young man). Cognate with Avestan 𐬨𐬀𐬌𐬭𐬌𐬌𐬀 (mairiia, yeoman) and Latin marītus (husband)

Pronunciation

Noun

मर्य (márya) m

  1. young man
  2. suitor, lover
  3. stallion

Declension

Masculine a-stem declension of मर्य
Nom. sg. मर्यः (maryaḥ)
Gen. sg. मर्यस्य (maryasya)
Singular Dual Plural
Nominative मर्यः (maryaḥ) मर्यौ (maryau) मर्याः (maryāḥ)
Vocative मर्य (marya) मर्यौ (maryau) मर्याः (maryāḥ)
Accusative मर्यम् (maryam) मर्यौ (maryau) मर्यान् (maryān)
Instrumental मर्येन (maryena) मर्याभ्याम् (maryābhyām) मर्यैः (maryaiḥ)
Dative मर्याय (maryāya) मर्याभ्याम् (maryābhyām) मर्येभ्यः (maryebhyaḥ)
Ablative मर्यात् (maryāt) मर्याभ्याम् (maryābhyām) मर्येभ्यः (maryebhyaḥ)
Genitive मर्यस्य (maryasya) मर्ययोः (maryayoḥ) मर्यानाम् (maryānām)
Locative मर्ये (marye) मर्ययोः (maryayoḥ) मर्येषु (maryeṣu)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.