เป่าปาก

Thai

Etymology

From เป่า (bpào, to blow) + ปาก (bpàak, mouth)

Pronunciation

Orthographicเป่าปาก
epˋāpāk
Phonemicเป่า-ปาก
epˋāpāk
RomanizationPaiboonbpào-bpàak
Royal Institutepao-pak
(standard) IPA(key)/paw˨˩.paːk̚˨˩/

Verb

เป่าปาก (bpào-bpàak) (abstract noun การเป่าปาก)

  1. to whistle
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.