ἀγαθοεργέω

Ancient Greek

From ἀγαθός (agathós, “good”) +‎ ἔργον (érgon, “work, deed”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix).

ἀγαθοεργέω • (agathoergéō)

(rare, Koine)

(intransitive) To do good or well
- New Testament, Acts of the Apostles 14:17
- New Testament, First Epistle to Timothy 6:18

Present: ἀγαθοεργῶ (Koine, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαθοεργῶ	ἀγαθοεργεῖς	ἀγαθοεργεῖ	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργοῦμεν	ἀγαθοεργεῖτε	ἀγαθοεργοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαθοεργῶ	ἀγαθοεργῇς	ἀγαθοεργῇ	ἀγαθοεργῆτον	ἀγαθοεργῆτον	ἀγαθοεργῶμεν	ἀγαθοεργῆτε	ἀγαθοεργῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοεργοίην, ἀγαθοεργοῖμῐ	ἀγαθοεργοίης, ἀγαθοεργοῖς	ἀγαθοεργοίη, ἀγαθοεργοῖ	ἀγαθοεργοῖτον, ἀγαθοεργοίητον	ἀγαθοεργοίτην, ἀγαθοεργοιήτην	ἀγαθοεργοῖμεν, ἀγαθοεργοίημεν	ἀγαθοεργοῖτε, ἀγαθοεργοίητε	ἀγαθοεργοῖεν, ἀγαθοεργοίησᾰν
	imperative		ἀγαθοέργει	ἀγαθοεργείτω	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργείτων		ἀγαθοεργεῖτε	ἀγαθοεργούντων
		active
infinitive		ἀγαθοεργεῖν
participle	m	ἀγαθοεργῶν
	f	ἀγαθοεργοῦσᾰ
	n	ἀγαθοεργοῦν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

ἀγαθοεργέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀγαθοεργέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀγαθοεργέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀγαθοεργέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
G14 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.