ἀκατάληπτος

See also: ακατάληπτος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, privative alpha) +‎ καταληπτός (katalēptós, “seized”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ka.tá.lɛːp.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.kaˈta.lep.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.kaˈta.lip.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.kaˈta.lip.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.kaˈta.lip.tos/

Adjective

ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτος • (akatálēptos) m, f (neuter ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον); second declension

Not to be seized or conquered
unreachable
incomprehensible

Inflection

Second declension of ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτος; ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτος akatálēptos	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον akatálēpton	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτοι akatálēptoi	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτᾰ akatálēpta
Genitive	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτου akatalḗptou	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτου akatalḗptou	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοιν akatalḗptoin	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοιν akatalḗptoin	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτων akatalḗptōn	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτων akatalḗptōn
Dative	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτῳ akatalḗptōi	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτῳ akatalḗptōi	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοιν akatalḗptoin	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοιν akatalḗptoin	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοις akatalḗptois	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτοις akatalḗptois
Accusative	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον akatálēpton	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον akatálēpton	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτους akatalḗptous	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτᾰ akatálēpta
Vocative	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτε akatálēpte	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτον akatálēpton	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτω akatalḗptō	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτοι akatálēptoi	ᾰ̓κᾰτᾰ́ληπτᾰ akatálēpta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓κᾰτᾰλήπτως akatalḗptōs		ᾰ̓κᾰτᾰληπτότερος akatalēptóteros		ᾰ̓κᾰτᾰληπτότᾰτος akatalēptótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: ακατάληπτος (akatáliptos)