ἀμείβω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂meygʷ-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.měː.bɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈmi.bo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈmi.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈmi.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈmi.vo/

Verb

ᾰ̓μείβω • (ameíbō)

(active)
1. (transitive) to exchange [+accusative and genitive = something for something]
  1. (transitive) to give in exchange often with the preposition ἀντί (antí)
  2. (transitive) to take in exchange
2. (transitive) to pass in or out of a house
(middle)
1. (intransitive) to do in turn or alternately, alternate, move crosswise
2. (transitive) to reply, answer (also in compounds)
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.121:
    Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
    Tòn d’ ēmeíbet’ épeita podárkēs dîos Akhilleús;
    Then swift-footed divine Achilles answered him:
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.49, ([= 1.87, 1.336, 13.329, 13.392, 13.420; Il. 5.825]):
    τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
    tòn d' ēmeíbet' épeita theà glaukôpis Athḗnē;
    Then the bright-eyed goddess Athena answered him:
3. (transitive) repay, requite [+accusative and dative = someone for something]

Inflection

Present: ᾰ̓μείβω, ᾰ̓μείβομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓μείβω	ᾰ̓μείβεις	ᾰ̓μείβει	ᾰ̓μείβετον	ᾰ̓μείβετον	ᾰ̓μείβομεν	ᾰ̓μείβετε	ᾰ̓μείβουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓μείβω	ᾰ̓μείβῃς	ᾰ̓μείβῃ	ᾰ̓μείβητον	ᾰ̓μείβητον	ᾰ̓μείβωμεν	ᾰ̓μείβητε	ᾰ̓μείβωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓μείβοιμῐ	ᾰ̓μείβοις	ᾰ̓μείβοι	ᾰ̓μείβοιτον	ᾰ̓μειβοίτην	ᾰ̓μείβοιμεν	ᾰ̓μείβοιτε	ᾰ̓μείβοιεν
	imperative		ᾰ̓́μειβε	ᾰ̓μειβέτω	ᾰ̓μείβετον	ᾰ̓μειβέτων		ᾰ̓μείβετε	ᾰ̓μειβόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓μείβομαι	ᾰ̓μείβῃ, ᾰ̓μείβει	ᾰ̓μείβεται	ᾰ̓μείβεσθον	ᾰ̓μείβεσθον	ᾰ̓μειβόμεθᾰ	ᾰ̓μείβεσθε	ᾰ̓μείβονται
	subjunctive	ᾰ̓μείβωμαι	ᾰ̓μείβῃ	ᾰ̓μείβηται	ᾰ̓μείβησθον	ᾰ̓μείβησθον	ᾰ̓μειβώμεθᾰ	ᾰ̓μείβησθε	ᾰ̓μείβωνται
	optative	ᾰ̓μειβοίμην	ᾰ̓μείβοιο	ᾰ̓μείβοιτο	ᾰ̓μείβοισθον	ᾰ̓μειβοίσθην	ᾰ̓μειβοίμεθᾰ	ᾰ̓μείβοισθε	ᾰ̓μείβοιντο
	imperative		ᾰ̓μείβου	ᾰ̓μειβέσθω	ᾰ̓μείβεσθον	ᾰ̓μειβέσθων		ᾰ̓μείβεσθε	ᾰ̓μειβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓μείβειν				ᾰ̓μείβεσθαι
participle	m	ᾰ̓μείβων				ᾰ̓μειβόμενος
	f	ᾰ̓μείβουσᾰ				ᾰ̓μειβομένη
	n	ᾰ̓μεῖβον				ᾰ̓μειβόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤμειβον, ἠμειβόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμειβον	ἤμειβες	ἤμειβε(ν)	ἠμείβετον	ἠμειβέτην	ἠμείβομεν	ἠμείβετε	ἤμειβον
middle/ passive	indicative	ἠμειβόμην	ἠμείβου	ἠμείβετο	ἠμείβεσθον	ἠμειβέσθην	ἠμειβόμεθᾰ	ἠμείβεσθε	ἠμείβοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾰ̓́μειβον, ᾰ̓μειβόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́μειβον	ᾰ̓́μειβες	ᾰ̓́μειβε(ν)	ᾰ̓μείβετον	ᾰ̓μειβέτην	ᾰ̓μείβομεν	ᾰ̓μείβετε	ᾰ̓́μειβον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓μειβόμην	ᾰ̓μείβου	ᾰ̓μείβετο	ᾰ̓μείβεσθον	ᾰ̓μειβέσθην	ᾰ̓μειβόμε(σ)θᾰ	ᾰ̓μείβεσθε	ᾰ̓μείβοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓μείψω, ᾰ̓μείψομαι, ᾰ̓μειφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓μείψω	ᾰ̓μείψεις	ᾰ̓μείψει	ᾰ̓μείψετον	ᾰ̓μείψετον	ᾰ̓μείψομεν	ᾰ̓μείψετε	ᾰ̓μείψουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓μείψοιμῐ	ᾰ̓μείψοις	ᾰ̓μείψοι	ᾰ̓μείψοιτον	ᾰ̓μειψοίτην	ᾰ̓μείψοιμεν	ᾰ̓μείψοιτε	ᾰ̓μείψοιεν
middle	indicative	ᾰ̓μείψομαι	ᾰ̓μείψῃ, ᾰ̓μείψει	ᾰ̓μείψεται	ᾰ̓μείψεσθον	ᾰ̓μείψεσθον	ᾰ̓μειψόμεθᾰ	ᾰ̓μείψεσθε	ᾰ̓μείψονται
middle	optative	ᾰ̓μειψοίμην	ᾰ̓μείψοιο	ᾰ̓μείψοιτο	ᾰ̓μείψοισθον	ᾰ̓μειψοίσθην	ᾰ̓μειψοίμεθᾰ	ᾰ̓μείψοισθε	ᾰ̓μείψοιντο
passive	indicative	ᾰ̓μειφθήσομαι	ᾰ̓μειφθήσῃ	ᾰ̓μειφθήσεται	ᾰ̓μειφθήσεσθον	ᾰ̓μειφθήσεσθον	ᾰ̓μειφθησόμεθᾰ	ᾰ̓μειφθήσεσθε	ᾰ̓μειφθήσονται
passive	optative	ᾰ̓μειφθησοίμην	ᾰ̓μειφθήσοιο	ᾰ̓μειφθήσοιτο	ᾰ̓μειφθήσοισθον	ᾰ̓μειφθησοίσθην	ᾰ̓μειφθησοίμεθᾰ	ᾰ̓μειφθήσοισθε	ᾰ̓μειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓μείψειν			ᾰ̓μείψεσθαι		ᾰ̓μειφθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓μείψων			ᾰ̓μειψόμενος		ᾰ̓μειφθησόμενος
	f	ᾰ̓μείψουσᾰ			ᾰ̓μειψομένη		ᾰ̓μειφθησομένη
	n	ᾰ̓μεῖψον			ᾰ̓μειψόμενον		ᾰ̓μειφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤμειψᾰ, ἠμειψᾰ́μην, ἠμείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμειψᾰ	ἤμειψᾰς	ἤμειψε(ν)	ἠμείψᾰτον	ἠμειψᾰ́την	ἠμείψᾰμεν	ἠμείψᾰτε	ἤμειψᾰν
	subjunctive	ᾰ̓μείψω	ᾰ̓μείψῃς	ᾰ̓μείψῃ	ᾰ̓μείψητον	ᾰ̓μείψητον	ᾰ̓μείψωμεν	ᾰ̓μείψητε	ᾰ̓μείψωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓μείψαιμῐ	ᾰ̓μείψειᾰς, ᾰ̓μείψαις	ᾰ̓μείψειε(ν), ᾰ̓μείψαι	ᾰ̓μείψαιτον	ᾰ̓μειψαίτην	ᾰ̓μείψαιμεν	ᾰ̓μείψαιτε	ᾰ̓μείψειᾰν, ᾰ̓μείψαιεν
	imperative		ᾰ̓́μειψον	ᾰ̓μειψᾰ́τω	ᾰ̓μείψᾰτον	ᾰ̓μειψᾰ́των		ᾰ̓μείψᾰτε	ᾰ̓μειψᾰ́ντων
middle	indicative	ἠμειψᾰ́μην	ἠμείψω	ἠμείψᾰτο	ἠμείψᾰσθον	ἠμειψᾰ́σθην	ἠμειψᾰ́μεθᾰ	ἠμείψᾰσθε	ἠμείψᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓μείψωμαι	ᾰ̓μείψῃ	ᾰ̓μείψηται	ᾰ̓μείψησθον	ᾰ̓μείψησθον	ᾰ̓μειψώμεθᾰ	ᾰ̓μείψησθε	ᾰ̓μείψωνται
	optative	ᾰ̓μειψαίμην	ᾰ̓μείψαιο	ᾰ̓μείψαιτο	ᾰ̓μείψαισθον	ᾰ̓μειψαίσθην	ᾰ̓μειψαίμεθᾰ	ᾰ̓μείψαισθε	ᾰ̓μείψαιντο
	imperative		ᾰ̓́μειψαι	ᾰ̓μειψᾰ́σθω	ᾰ̓μείψᾰσθον	ᾰ̓μειψᾰ́σθων		ᾰ̓μείψᾰσθε	ᾰ̓μειψᾰ́σθων
passive	indicative	ἠμείφθην	ἠμείφθης	ἠμείφθη	ἠμείφθητον	ἠμειφθήτην	ἠμείφθημεν	ἠμείφθητε	ἠμείφθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓μειφθῶ	ᾰ̓μειφθῇς	ᾰ̓μειφθῇ	ᾰ̓μειφθῆτον	ᾰ̓μειφθῆτον	ᾰ̓μειφθῶμεν	ᾰ̓μειφθῆτε	ᾰ̓μειφθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓μειφθείην	ᾰ̓μειφθείης	ᾰ̓μειφθείη	ᾰ̓μειφθεῖτον, ᾰ̓μειφθείητον	ᾰ̓μειφθείτην, ᾰ̓μειφθειήτην	ᾰ̓μειφθεῖμεν, ᾰ̓μειφθείημεν	ᾰ̓μειφθεῖτε, ᾰ̓μειφθείητε	ᾰ̓μειφθεῖεν, ᾰ̓μειφθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓μείφθητῐ	ᾰ̓μειφθήτω	ᾰ̓μείφθητον	ᾰ̓μειφθήτων		ᾰ̓μείφθητε	ᾰ̓μειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓μεῖψαι			ᾰ̓μείψᾰσθαι		ᾰ̓μειφθῆναι
participle	m	ᾰ̓μείψᾱς			ᾰ̓μειψᾰ́μενος		ᾰ̓μειφθείς
	f	ᾰ̓μείψᾱσᾰ			ᾰ̓μειψᾰμένη		ᾰ̓μειφθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓μεῖψᾰν			ᾰ̓μειψᾰ́μενον		ᾰ̓μειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾰ̓́μειψᾰ, ᾰ̓μειψᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́μειψᾰ	ᾰ̓́μειψᾰς	ᾰ̓́μειψε(ν)	ᾰ̓μείψᾰτον	ᾰ̓μειψᾰ́την	ᾰ̓μείψᾰμεν	ᾰ̓μείψᾰτε	ᾰ̓́μειψᾰν
	subjunctive	ῶ, ῶμῐ	ῇς, ῇσθᾰ	ῇ, ῇσῐ	ῆτον	ῆτον	ῶμεν	ῆτε	ῶσῐ(ν)
	optative	αῖμῐ	αῖς, αῖσθᾰ, εῖᾰς	εῖε(ν), αῖ	εῖτον	είτην	εῖμεν	εῖτε	εῖεν
	imperative		όν	ᾰ́τω	ᾰ́τον	ᾰ́των		ᾰ́τε	ᾰ́ντων
middle	indicative	ᾰ̓μειψᾰ́μην	ᾰ̓μείψω	ᾰ̓μείψᾰτο	ᾰ̓μείψᾰσθον	ᾰ̓μειψᾰ́σθην	ᾰ̓μειψᾰ́με(σ)θᾰ	ᾰ̓μείψᾰσθε	ᾰ̓μείψᾰντο
	subjunctive	ῶμαι, ώμαιμῐ	ῆαι, ῆαι	ῆται, ήταισῐ	ῆσθον	ῆσθον	ώμε(σ)θᾰ	ῆσθε	ῶνται
	optative	αίμην	αῖο	αῖτο	αῖσθον	αίσθην	αίμε(σ)θᾰ	αῖσθε	αίᾰτο
	imperative		αῖ	ᾰ́σθω	ᾰ́σθον	ᾰ́σθων		ᾰ́σθε	ᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		αῖ/ᾰ́μεν/ᾰμέναι			ᾰ́σθαι
participle	m	ᾶς			ᾰ́μενος
	f	ᾶσᾰ			ᾰμένη
	n	ᾰ́ν			ᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

ἀμοιβή (amoibḗ, “exchange”)
ἀμοιβαῖος (amoibaîos, “retributive”)
ἀμοιβός (amoibós, “one who exchanges”)
ἀμοιβήδην (amoibḗdēn, “alternately”)

Descendants

αμείβω (ameívo)

References

ἀμείβω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀμείβω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀμείβω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἀμείβω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀμείβω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀμείβω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
ἀμείβω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.