ἀναγκαιότης

Ancient Greek

Etymology

From ἀναγκαῖος (anankaîos, “necessary”) +‎ -της (-tēs), from ἀνάγκη (anánkē, “necessity”).

Pronunciation
 

Noun

ἀναγκαιότης • (anankaiótēs) f (genitive ἀναγκαιότητος); third declension

  1. blood-relationship, compare Latin necessitūdō
  2. a necessity

Inflection
Third declension of ἡ ἀναγκαιότης; τῆς ἀναγκαιότητος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ ἀναγκαιότης
hē anankaiótēs		 τὼ ἀναγκαιότητε
tṑ anankaiótēte		 αἱ ἀναγκαιότητες
hai anankaiótētes
Genitive τῆς ἀναγκαιότητος
tês anankaiótētos		 τοῖν ἀναγκαιοτήτοιν
toîn anankaiotḗtoin		 τῶν ἀναγκαιοτήτων
tôn anankaiotḗtōn
Dative τῇ ἀναγκαιότητῐ
têi anankaiótēti		 τοῖν ἀναγκαιοτήτοιν
toîn anankaiotḗtoin		 ταῖς ἀναγκαιότησῐ / ἀναγκαιότησῐν
taîs anankaiótēsi(n)
Accusative τὴν ἀναγκαιότητᾰ
tḕn anankaiótēta		 τὼ ἀναγκαιότητε
tṑ anankaiótēte		 τᾱ̀ς ἀναγκαιότητᾰς
tā̀s anankaiótētas
Vocative ἀναγκαιότης
anankaiótēs		 ἀναγκαιότητε
anankaiótēte		 ἀναγκαιότητες
anankaiótētes
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
  • Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.