ἀποστέλλω

See also: αποστέλλω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπό (apó, “from”) + στέλλω (stéllō, “to send”)

Pronunciation
 

Verb

ἀποστέλλω • (apostéllō)

  1. to send off, send away from
    1. (absolute) to send away, banish
    2. (passive) to go away, depart, set out
  2. to send off, dispatch, on some mission or service
  3. to put off, doff
  4. (intransitive) to go back, retire

Inflection
   Present: ἀποστέλλω, ἀποστέλλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστέλλω ἀποστέλλεις ἀποστέλλει ἀποστέλλετον ἀποστέλλετον ἀποστέλλομεν ἀποστέλλετε ἀποστέλλουσῐ(ν)
subjunctive ἀποστέλλω ἀποστέλλῃς ἀποστέλλῃ ἀποστέλλητον ἀποστέλλητον ἀποστέλλωμεν ἀποστέλλητε ἀποστέλλωσῐ(ν)
optative ἀποστέλλοιμῐ ἀποστέλλοις ἀποστέλλοι ἀποστέλλοιτον ἀποστελλοίτην ἀποστέλλοιμεν ἀποστέλλοιτε ἀποστέλλοιεν
imperative   ἀποστέλλε ἀποστελλέτω ἀποστέλλετον ἀποστελλέτων   ἀποστέλλετε ἀποστελλόντων
middle/
passive		 indicative ἀποστέλλομαι ἀποστέλλῃ,
ἀποστέλλει		 ἀποστέλλεται ἀποστέλλεσθον ἀποστέλλεσθον ἀποστελλόμεθᾰ ἀποστέλλεσθε ἀποστέλλονται
subjunctive ἀποστέλλωμαι ἀποστέλλῃ ἀποστέλληται ἀποστέλλησθον ἀποστέλλησθον ἀποστελλώμεθᾰ ἀποστέλλησθε ἀποστέλλωνται
optative ἀποστελλοίμην ἀποστέλλοιο ἀποστέλλοιτο ἀποστέλλοισθον ἀποστελλοίσθην ἀποστελλοίμεθᾰ ἀποστέλλοισθε ἀποστέλλοιντο
imperative   ἀποστέλλου ἀποστελλέσθω ἀποστέλλεσθον ἀποστελλέσθων   ἀποστέλλεσθε ἀποστελλέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποστέλλειν ἀποστέλλεσθαι
participle m ἀποστέλλων ἀποστελλόμενος
f ἀποστέλλουσᾰ ἀποστελλομένη
n ἀποστέλλον ἀποστελλόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέστελλον, ἀπεστελλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστελλον ἀπέστελλες ἀπέστελλε(ν) ἀπεστέλλετον ἀπεστελλέτην ἀπεστέλλομεν ἀπεστέλλετε ἀπέστελλον
middle/
passive		 indicative ἀπεστελλόμην ἀπεστέλλου ἀπεστέλλετο ἀπεστέλλεσθον ἀπεστελλέσθην ἀπεστελλόμεθᾰ ἀπεστέλλεσθε ἀπεστέλλοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποστελέω, ἀποστελέομαι, ἀποστᾰλήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστελέω ἀποστελέεις ἀποστελέει ἀποστελέετον ἀποστελέετον ἀποστελέομεν ἀποστελέετε ἀποστελέουσῐ(ν)
optative ἀποστελέοιμῐ ἀποστελέοις ἀποστελέοι ἀποστελέοιτον ἀποστελεοίτην ἀποστελέοιμεν ἀποστελέοιτε ἀποστελέοιεν
middle indicative ἀποστελέομαι ἀποστελέῃ,
ἀποστελέει		 ἀποστελέεται ἀποστελέεσθον ἀποστελέεσθον ἀποστελεόμεθᾰ ἀποστελέεσθε ἀποστελέονται
optative ἀποστελεοίμην ἀποστελέοιο ἀποστελέοιτο ἀποστελέοισθον ἀποστελεοίσθην ἀποστελεοίμεθᾰ ἀποστελέοισθε ἀποστελέοιντο
passive indicative ἀποστᾰλήσομαι ἀποστᾰλήσῃ ἀποστᾰλήσεται ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλησόμεθᾰ ἀποστᾰλήσεσθε ἀποστᾰλήσονται
optative ἀποστᾰλησοίμην ἀποστᾰλήσοιο ἀποστᾰλήσοιτο ἀποστᾰλήσοισθον ἀποστᾰλησοίσθην ἀποστᾰλησοίμεθᾰ ἀποστᾰλήσοισθε ἀποστᾰλήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποστελέειν ἀποστελέεσθαι ἀποστᾰλήσεσθαι
participle m ἀποστελέων ἀποστελεόμενος ἀποστᾰλησόμενος
f ἀποστελέουσᾰ ἀποστελεομένη ἀποστᾰλησομένη
n ἀποστελέον ἀποστελεόμενον ἀποστᾰλησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποστελῶ, ἀποστελοῦμαι, ἀποστᾰλήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστελῶ ἀποστελεῖς ἀποστελεῖ ἀποστελεῖτον ἀποστελεῖτον ἀποστελοῦμεν ἀποστελεῖτε ἀποστελοῦσῐ(ν)
optative ἀποστελοίην,
ἀποστελοῖμῐ		 ἀποστελοίης,
ἀποστελοῖς		 ἀποστελοίη,
ἀποστελοῖ		 ἀποστελοῖτον,
ἀποστελοίητον		 ἀποστελοίτην,
ἀποστελοιήτην		 ἀποστελοῖμεν,
ἀποστελοίημεν		 ἀποστελοῖτε,
ἀποστελοίητε		 ἀποστελοῖεν,
ἀποστελοίησᾰν
middle indicative ἀποστελοῦμαι ἀποστελῇ ἀποστελεῖται ἀποστελεῖσθον ἀποστελεῖσθον ἀποστελούμεθᾰ ἀποστελεῖσθε ἀποστελοῦνται
optative ἀποστελοίμην ἀποστελοῖο ἀποστελοῖτο ἀποστελοῖσθον ἀποστελοίσθην ἀποστελοίμεθᾰ ἀποστελοῖσθε ἀποστελοῖντο
passive indicative ἀποστᾰλήσομαι ἀποστᾰλήσῃ ἀποστᾰλήσεται ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλησόμεθᾰ ἀποστᾰλήσεσθε ἀποστᾰλήσονται
optative ἀποστᾰλησοίμην ἀποστᾰλήσοιο ἀποστᾰλήσοιτο ἀποστᾰλήσοισθον ἀποστᾰλησοίσθην ἀποστᾰλησοίμεθᾰ ἀποστᾰλήσοισθε ἀποστᾰλήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποστελεῖν ἀποστελεῖσθαι ἀποστᾰλήσεσθαι
participle m ἀποστελῶν ἀποστελούμενος ἀποστᾰλησόμενος
f ἀποστελοῦσᾰ ἀποστελουμένη ἀποστᾰλησομένη
n ἀποστελοῦν ἀποστελούμενον ἀποστᾰλησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποστελέω, ἀποστελέομαι, ἀποστᾰλήσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστελέω ἀποστελέεις ἀποστελέει ἀποστελέετον ἀποστελέετον ἀποστελέομεν ἀποστελέετε ἀποστελέουσῐ(ν)
optative ἀποστελέοιμῐ ἀποστελέοισ(θᾰ) ἀποστελέοι ἀποστελέοιτον ἀποστελεοίτην ἀποστελέοιμεν ἀποστελέοιτε ἀποστελέοιεν
middle indicative ἀποστελέομαι ἀποστελέεαι ἀποστελέεται ἀποστελέεσθον ἀποστελέεσθον ἀποστελεόμε(σ)θᾰ ἀποστελέεσθε ἀποστελέονται
optative ἀποστελεοίμην ἀποστελέοιο ἀποστελέοιτο ἀποστελέοισθον ἀποστελεοίσθην ἀποστελεοίμε(σ)θᾰ ἀποστελέοισθε ἀποστελεοίᾰτο
passive indicative ἀποστᾰλήσομαι ἀποστᾰλήσῃ ἀποστᾰλήσεται ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλήσεσθον ἀποστᾰλησόμε(σ)θᾰ ἀποστᾰλήσεσθε ἀποστᾰλήσονται
optative ἀποστᾰλησοίμην ἀποστᾰλήσοιο ἀποστᾰλήσοιτο ἀποστᾰλήσοισθον ἀποστᾰλησοίσθην ἀποστᾰλησοίμε(σ)θᾰ ἀποστᾰλήσοισθε ἀποστᾰλησοίᾰτο
active middle passive
infinitive ἀποστελέειν/ἀποστελεέμεν(αι)/ἀποστελέμεν(αι) ἀποστελέεσθαι ἀποστᾰλήσεσθαι
participle m ἀποστελέων ἀποστελεόμενος ἀποστᾰλησόμενος
f ἀποστελέουσᾰ ἀποστελεομένη ἀποστᾰλησομένη
n ἀποστελέον ἀποστελεόμενον ἀποστᾰλησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέστειλᾰ, ἀπεστειλᾰ́μην, ἀπεστᾰ́λην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστειλᾰ ἀπέστειλᾰς ἀπέστειλε(ν) ἀπεστείλᾰτον ἀπεστειλᾰ́την ἀπεστείλᾰμεν ἀπεστείλᾰτε ἀπέστειλᾰν
subjunctive ἀποστείλω ἀποστείλῃς ἀποστείλῃ ἀποστείλητον ἀποστείλητον ἀποστείλωμεν ἀποστείλητε ἀποστείλωσῐ(ν)
optative ἀποστείλαιμῐ ἀποστείλειᾰς,
ἀποστείλαις		 ἀποστείλειε(ν),
ἀποστείλαι		 ἀποστείλαιτον ἀποστειλαίτην ἀποστείλαιμεν ἀποστείλαιτε ἀποστείλειᾰν,
ἀποστείλαιεν
imperative   ἀποστεῖλον ἀποστειλᾰ́τω ἀποστείλᾰτον ἀποστειλᾰ́των   ἀποστείλᾰτε ἀποστειλᾰ́ντων
middle indicative ἀπεστειλᾰ́μην ἀπεστείλω ἀπεστείλᾰτο ἀπεστείλᾰσθον ἀπεστειλᾰ́σθην ἀπεστειλᾰ́μεθᾰ ἀπεστείλᾰσθε ἀπεστείλᾰντο
subjunctive ἀποστείλωμαι ἀποστείλῃ ἀποστείληται ἀποστείλησθον ἀποστείλησθον ἀποστειλώμεθᾰ ἀποστείλησθε ἀποστείλωνται
optative ἀποστειλαίμην ἀποστείλαιο ἀποστείλαιτο ἀποστείλαισθον ἀποστειλαίσθην ἀποστειλαίμεθᾰ ἀποστείλαισθε ἀποστείλαιντο
imperative   ἀποστεῖλαι ἀποστειλᾰ́σθω ἀποστείλᾰσθον ἀποστειλᾰ́σθων   ἀποστείλᾰσθε ἀποστειλᾰ́σθων
passive indicative ἀπεστᾰ́λην ἀπεστᾰ́λης ἀπεστᾰ́λη ἀπεστᾰ́λητον ἀπεστᾰλήτην ἀπεστᾰ́λημεν ἀπεστᾰ́λητε ἀπεστᾰ́λησᾰν
subjunctive ἀποστᾰλῶ ἀποστᾰλῇς ἀποστᾰλῇ ἀποστᾰλῆτον ἀποστᾰλῆτον ἀποστᾰλῶμεν ἀποστᾰλῆτε ἀποστᾰλῶσῐ(ν)
optative ἀποστᾰλείην ἀποστᾰλείης ἀποστᾰλείη ἀποστᾰλεῖτον,
ἀποστᾰλείητον		 ἀποστᾰλείτην,
ἀποστᾰλειήτην		 ἀποστᾰλεῖμεν,
ἀποστᾰλείημεν		 ἀποστᾰλεῖτε,
ἀποστᾰλείητε		 ἀποστᾰλεῖεν,
ἀποστᾰλείησᾰν
imperative   ἀποστᾰ́ληθῐ ἀποστᾰλήτω ἀποστᾰ́λητον ἀποστᾰλήτων   ἀποστᾰ́λητε ἀποστᾰλέντων
active middle passive
infinitive ἀποστεῖλαι ἀποστείλᾰσθαι ἀποστᾰλῆναι
participle m ἀποστείλᾱς ἀποστειλᾰ́μενος ἀποστᾰλείς
f ἀποστείλᾱσᾰ ἀποστειλᾰμένη ἀποστᾰλεῖσᾰ
n ἀποστεῖλᾰν ἀποστειλᾰ́μενον ἀποστᾰλέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀποστεῖλᾰ, ἀποστειλᾰ́μην, ἀποστᾰ́λην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστεῖλᾰ ἀποστεῖλᾰς ἀποστεῖλε(ν) ἀποστείλᾰτον ἀποστειλᾰ́την ἀποστείλᾰμεν ἀποστείλᾰτε ἀποστεῖλᾰν
middle indicative ἀποστειλᾰ́μην ἀποστείλω ἀποστείλᾰτο ἀποστείλᾰσθον ἀποστειλᾰ́σθην ἀποστειλᾰ́με(σ)θᾰ ἀποστείλᾰσθε ἀποστείλᾰντο
passive indicative ἀποστᾰ́λην ἀποστᾰ́λης ἀποστᾰ́λη ἀποστᾰ́λητον ἀποστᾰλήτην ἀποστᾰ́λημεν ἀποστᾰ́λητε ἀποστᾰ́λησᾰν,
ἀποστᾰ́λεν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπεστᾰ́λθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀπεστᾰ́λθην ἀπεστᾰ́λθης ἀπεστᾰ́λθη ἀπεστᾰ́λθητον ἀπεστᾰλθήτην ἀπεστᾰ́λθημεν ἀπεστᾰ́λθητε ἀπεστᾰ́λθησᾰν
subjunctive ἀποστᾰλθῶ ἀποστᾰλθῇς ἀποστᾰλθῇ ἀποστᾰλθῆτον ἀποστᾰλθῆτον ἀποστᾰλθῶμεν ἀποστᾰλθῆτε ἀποστᾰλθῶσῐ(ν)
optative ἀποστᾰλθείην ἀποστᾰλθείης ἀποστᾰλθείη ἀποστᾰλθεῖτον,
ἀποστᾰλθείητον		 ἀποστᾰλθείτην,
ἀποστᾰλθειήτην		 ἀποστᾰλθεῖμεν,
ἀποστᾰλθείημεν		 ἀποστᾰλθεῖτε,
ἀποστᾰλθείητε		 ἀποστᾰλθεῖεν,
ἀποστᾰλθείησᾰν
imperative   ἀποστᾰ́λθητῐ ἀποστᾰλθήτω ἀποστᾰ́λθητον ἀποστᾰλθήτων   ἀποστᾰ́λθητε ἀποστᾰλθέντων
passive
infinitive ἀποστᾰλθῆναι
participle m ἀποστᾰλθείς
f ἀποστᾰλθεῖσᾰ
n ἀποστᾰλθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπέστᾰλκᾰ, ἀπέστᾰλμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστᾰλκᾰ ἀπέστᾰλκᾰς ἀπέστᾰλκε(ν) ἀπεστᾰ́λκᾰτον ἀπεστᾰ́λκᾰτον ἀπεστᾰ́λκᾰμεν ἀπεστᾰ́λκᾰτε ἀπεστᾰ́λκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπεστᾰ́λκω ἀπεστᾰ́λκῃς ἀπεστᾰ́λκῃ ἀπεστᾰ́λκητον ἀπεστᾰ́λκητον ἀπεστᾰ́λκωμεν ἀπεστᾰ́λκητε ἀπεστᾰ́λκωσῐ(ν)
optative ἀπεστᾰ́λκοιμῐ,
ἀπεστᾰλκοίην		 ἀπεστᾰ́λκοις,
ἀπεστᾰλκοίης		 ἀπεστᾰ́λκοι,
ἀπεστᾰλκοίη		 ἀπεστᾰ́λκοιτον ἀπεστᾰλκοίτην ἀπεστᾰ́λκοιμεν ἀπεστᾰ́λκοιτε ἀπεστᾰ́λκοιεν
imperative   ἀπέστᾰλκε ἀπεστᾰλκέτω ἀπεστᾰ́λκετον ἀπεστᾰλκέτων   ἀπεστᾰ́λκετε ἀπεστᾰλκόντων
middle/
passive		 indicative ἀπέστᾰλμαι ἀπέστᾰλσαι ἀπέστᾰλται ἀπέστᾰλθον ἀπέστᾰλθον ἀπεστᾰ́λμεθᾰ ἀπέστᾰλθε ἀπεστᾰ́λᾰται
subjunctive ἀπεστᾰλμένος ὦ ἀπεστᾰλμένος ᾖς ἀπεστᾰλμένος ᾖ ἀπεστᾰλμένω ἦτον ἀπεστᾰλμένω ἦτον ἀπεστᾰλμένοι ὦμεν ἀπεστᾰλμένοι ἦτε ἀπεστᾰλμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπεστᾰλμένος εἴην ἀπεστᾰλμένος εἴης ἀπεστᾰλμένος εἴη ἀπεστᾰλμένοι εἴητον/εἶτον ἀπεστᾰλμένω εἰήτην/εἴτην ἀπεστᾰλμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπεστᾰλμένοι εἴητε/εἶτε ἀπεστᾰλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπέστᾰλσο ἀπεστᾰ́λθω ἀπέστᾰλθον ἀπεστᾰ́λθων   ἀπέστᾰλθε ἀπεστᾰ́λθων
active middle/passive
infinitive ἀπεστᾰλκέναι ἀπεστᾰ́λθαι
participle m ἀπεστᾰλκώς ἀπεστᾰλμένος
f ἀπεστᾰλκυῖᾰ ἀπεστᾰλμένη
n ἀπεστᾰλκός ἀπεστᾰλμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπεστᾰ́λκειν, ἀπεστᾰ́λμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεστᾰ́λκειν,
ἀπεστᾰ́λκη		 ἀπεστᾰ́λκεις,
ἀπεστᾰ́λκης		 ἀπεστᾰ́λκει(ν) ἀπεστᾰ́λκετον ἀπεστᾰλκέτην ἀπεστᾰ́λκεμεν ἀπεστᾰ́λκετε ἀπεστᾰ́λκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἀπεστᾰ́λμην ἀπέστᾰλσο ἀπέστᾰλτο ἀπέστᾰλθον ἀπεστᾰ́λθην ἀπεστᾰ́λμεθᾰ ἀπέστᾰλθε ἀπεστᾰ́λᾰτο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀνᾰπόστολος (anapóstolos)
  • ἀντᾰποστέλλω (antapostéllō)
  • δῐᾰποστέλλω (diapostéllō)
  • εἰσᾰποστέλλω (eisapostéllō)
  • ἐξᾰποστέλλω (exapostéllō)
  • ἐπᾰποστέλλω (epapostéllō)
  • κᾰτᾰποστέλλω (katapostéllō)
  • περιᾰποστέλλω (periapostéllō)
  • προᾰποστέλλω (proapostéllō)
  • προσᾰποστέλλω (prosapostéllō)
  • σῠνᾰποστέλλω (sunapostéllō)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.